Kerkvaartspad

In de polders rond Aarlanderveen is veel veen afgegraven en als brandstof verkocht. De dikke veenlaag van afgestorven plantenmateriaal baggerde men op en legde men te drogen op legakkers. Turfwinning kwam echter pas op grote schaal op gang toen in de Middeleeuwen het hout te schaars werd om de groeiende de bevolking van brandstof te voorzien. Turf werd een belangrijke brandstof voor zowel het huishouden als de industriële praktijken. Omdat de behoefte van de groeiende steden niet te temmen was, werd het veen tot onder de waterspiegel weggebaggerd. Hierdoor ontstonden de veenplassen. In die tijd had de kerk grote invloed op de ontginning van het veen en verkoop van het veen. Via de kerkvaart werden de turven vervoert richting de Oude Rijn, om van daar ter varen richting Utrecht of Leiden. De schepen werden voort getrokken met paarden of menskracht. De veenwinning werd uiteindelijk weggeconcurreerd door de opkomst van andere fossiele energie, zoals olie. De ontstane plassen rond Aarlanderveen werden in de late 18e en vroege 19e eeuw droog gemalen. Alleen het pad langs de vroergere kerkvaart is behouden gebleven.

Het Kerkvaartspad is alleen toegankelijk buiten het broedseizoen. Weidevogels hebben in het voorjaar de reis uit Afrika afgelegd en maken zich klaar om in de polder bij Aarlanderveen te broeden. In de lente hoor je overal in de polder kieviten, tureluurs, scholeksters en grutto’s. Niet alle vogels broeden tegelijkertijd. Daarom is het broedseizoen geen strikte periode. In Aarlanderveen hanteren ze de periode van half maart tot half juni. Om de broedende weidevogels in het broedseizoen niet te storen, is het Kerkvaartspad afgesloten. 

routeburo