Brandtoren

De Brandtoren is een onverbrekelijk deel van het landschap van het Rozendaalse Veld. 
Er werd een stichting opgericht toen dat medio 1989 dreigde te veranderen. In de krant werd namelijk de sloop aangekondigd, omdat het Bosbrandweer Comité de bosbranden inmiddels met vliegtuigbewaking te lijf was gegaan. En zo werden alle brandtorens op de Veluwe gesloopt, op één na: de hoogstgelegen toren op het Rozendaalse Veld. 
De uitgespaarde sloopkosten (2499 gulden) werden door het Bosbrandweercomité geschonken aan de Brandtorenstichting, waardoor deze van start kon gaan. 
De vliegtuigbewaker “Special Airservices Teuge” schokte 2750 gulden en ook de Geërfden van Velp deden met 6000 gulden een flinke duit in het zakje. 
Het Adviesbureau voor Bouw Techniek uit Velp toog aan het rekenen, de toren werd uit elkaar geschroefd door Nagron Steel uit Rheden, getransporteerd door Riggeling uit Velp en vervolgens gezandstraald en geschilderd door Peppinck & van Doorn uit Arnhem en waar nodig verzinkt door de Verzinkerij Dieren. 
Acoma Dakbedekking uit Duiven vervaardigde een gloednieuw huisje voor de toren, compleet met luik en met een eigentijdse bliksemafleider. In de persoon van Gerard Busch van de PGEM - thans NUON - werd het geheel in goede banen geleid. 

Op 27 juni 1992 werd de toren feestelijk heropend.

De toren wordt dagelijks door velen bezocht en de eerste zes meter wordt veelvuldig beklommen. De toren vormt een onmisbaar oriëntatiepunt bij fiets- en wandeltochten

routeburo