Sint Martinuskerk

De Tweede Wereldoorlog veroorzaakte een instroom van inwoners in Doorn vanuit o.a. Rotterdam en de Betuwe. Gelet op de groei van het aantal katholieken in Doorn, besloot de Aartsbisschop van Utrecht dat er in Doorn een eigen parochiegemeenschap met kerk, pastoor en school moest ontstaan. Het terrein van de in 1945 afgebrande villa “Kortenburg” aan de Dorpsstraat werd aangekocht. Als bouwpastoor werd de priester N.S. van Dijk benoemd. De Nicolaas Daltonschool, naast de kerk, is naar hem vernoemd.

De Sint Martinuskerk -logische keuze voor deze naam gelet op de historie van Doorn- werd gebouwd in de jaren 1950-1951 naar een ontwerp van de Utrechtse architect Starmans. De eenvoudige, bakstenen kerk is gebouwd in de vorm van een vroeg-christelijke basiliek met uitgebouwd voorportiek en kleine boogvensters. Het geheel is, evenals de pastorie, opgetrokken in de traditionalistische vormen van de Delftse School. Onder de dakgoten zijn sierprofielen in het metselwerk aangebracht. Er zijn vensters met glas-in-lood en een serie kruiswegstaties te bewonderen. Ook in het interieur zijn de wanden van baksteen.

Om de parochie een stevig fundament te geven werd in die tijd het deel van Langbroek, ten noorden van de Langbroekerwetering, afgescheiden van de parochie te Cothen en bij Doorn gevoegd. Op 1 januari 2010 is de Sint Martinus-parochie gefuseerd met zeven parochies in de omgeving. De nieuwe parochie draagt de naam Sint Maarten. De “oude” Sint Martinus-parochie blijft bestaan als geloofsgemeenschap met eigen verantwoordelijkheid voor onderhoud van het kerkgebouw en de inventaris en voor de lokale pastorale zorgverlening.

Rieno ✅ Routes