Lijnbaan

“Rotterdam is vandaag dé architectuurstad van Nederland, maar dat is niet altijd zo geweest. Tot de komst van de haven eind negentiende eeuw was dit een heel gemiddelde Nederlandse stad. Ze is pas echt beginnen te groeien nadat hier uit alle uithoeken van het land mensen naartoe kwamen om in de haven te werken.” Het Duitse bombardement van mei 1940 zou de stad voorgoed veranderen, niet in het minst op architecturaal vlak. “Het historische hart van de stad werd in één klap grotendeels weggevaagd. Na de oorlog werden alle getroffen gronden onteigend, wat er nog rechtstond werd gesloopt en alles werd vanaf nul heropgebouwd. De stadsplanners kozen er daarbij voor om de stad in te delen in verschillende zones: eentje met kantoren, een andere om uit te gaan… Wonen werd aanvankelijk grotendeels geweerd uit de stad.”

De zone die tijdens de wederopbouw werd aangeduid als winkelgebied kreeg de naam Lijnbaan. “Vandaag lijkt dit een generieke winkelwandelstraat, maar bij de bouw begin jaren 50 was het concept van autovrij winkelen uniek in de wereld. Busladingen met architecten kwamen hiernaartoe om inspiratie op te doen en het idee werd overal gekopieerd.”

Vandaag kan je nog steeds flaneren tussen de winkeletalages in de Lijnbaan en omliggende straten. De winkels worden bevoorraad via de achterzijde. Boven het winkelgebied torenen enkele appartementsgebouwen uit. “Dat zijn de Lijnbaanflats, aanvankelijk gericht op mensen die in de binnenstad werkten. Wie buiten de stad werkte, werd ook gestimuleerd van buiten de stad te wonen.” Supervisor van de woningbouw rond de Lijnbaan was de befaamde Rotterdamse architect Hugh Maaskant.

GVA - Gazet van Antwerpen