Geopad 120a-De Bilt-Beerschoten

Beerschoten is zowel natuur- als cultuurhistorisch een interessant gebied. Zo is onder meer het volgende te zien: duinformaties met een zacht glooiend oppervlak, een oude beukenplantage en andere hoog opgaande houtopstanden, de ‘Goudvissenkom’ en Paviljoen Beerschoten, informatiecentrum van het Utrechts Landschap met op de bovenverdieping wisselende tentoonstellingen.

Het landschapshistorische geopad door Beerschoten komt vrijwel overeen met de rood gekleurde wandelroute 1 van het Utrechts Landschap. Het geopad begint en eindigt bij het parkeerterrein Biltsche Hoek. 

1. Achter en tegenover het parkeerterrein van Hotel-Restaurant De Biltsche Hoek begint een verharde weg. Die gaan we in en lopen naar het bezoekerscentrum Beerschoten, gevestigd in een voormalig koetshuis. Voor het centrum ligt ook een parkeerterrein. Na Paviljoen Beerschoten volgen we geruime tijd de rode wandelroute 1. Vrij direct voor ons is een bosgedeelte met veel rododendrons. Al snel gaat de route rechtsaf en volgen we een laan met rechts de heuvelachtige beeldentuin van Beerschoten. Even verderop kruist het geopad via een bruggetje het verdroogde sprengenstelsel van Beerschoten.

2. Hierna gaat route 1 schuin linksaf naar het noordoosten en komt vervolgens in een vrij laag gelegen deel van het bosgebied met vitale beuken. 

Daarna loopt het geopad links om een rond terpje. Dat is het centrum van een zesstralige lanenster. Achter het terpje loopt route 1 in dezelfde richting door. Even later gaat het geopad zigzaggend verder. We volgen eerst een door Amerikaanse eiken geflankeerd smal pad. Opvallend is dat de rijen eiken naar boven toe elkaar ontwijken: Amerikaanse eiken vragen veel ruimte voor hun kronen en hebben een grote behoefte aan licht.

Na ongeveer 125 meter zigzagt route 1 rechts de korte beukenberceau van Beerschoten in. Een ‘berceau’ is een loofgang of bomentunnel. Hij komt uit bij een uitgedroogde ronde terreindepressie. 

Dit is de ‘Goudvissenkom’, een voormalige visvijver die het centrum vormt van een ‘vierstralige’ ster van lanen. De route loopt even langs de Goudvissenkom en voorbij een vrij lange dennenlaan, waarna het geopad naar links gaat.

3. Route 1 leidt eerst naar de omgeving van een door vegetatie verborgen terp op een heuvel met zachtglooiende flanken. Bij de terp draait het geopad naar links, waarna het een deel van het verdroogde sprengenstelsel kruist. We komen terecht in een bos met een kleinschalig, grillig reliëf. Daar gaat de rode route 1 vrijwel direct rechtsaf en enkele honderden meters verder linksaf.

4. Bij het volgen van de rode route 1 zien we veel duinen die door de wind gestroomlijnd lijken. Dit betekent dat de wind tijdens de vorming van de duinen vrij spel had. Toen waren namelijk aaneengesloten oppervlakten kaal. Op een gegeven moment knikt de bosweg wat naar links. Even daarna passeren we weer een tak van het verdroogde sprengenstelsel.
De bosweg loopt vervolgens ruim vierhonderd meter rechtdoor naar een scheve T-kruising. We gaan in noordwestelijke richting en komen door een vrij vlak bos. Daar bracht en verplaatste de wind waarschijnlijk weinig zand.
Zo’n honderd meter voor de scheve T-kruising gaat de route 1 rechtsaf. We lopen door een bos met enkele glooiende ruggen en heuvels. Dit betekent dat de wind, die de kleine hoogten vormgaf, nauwelijks door begroeiing werd gehinderd.
Na een driesprong slaan we bij de markering linksaf. De route loopt via een bosweg met flauwe bochten naar een zessprong. We zijn in de buurt gekomen van een mooi bosgedeelte met een stuifplateau.

a. Het is verleidelijk daar een uitstapje naar te maken.
Daarvoor lopen we op de zessprong de weg rechts voor ons in. Deze weg wordt gevolgd tot het tweede zijpad links. Dat zijpad gaat gedeeltelijk over het stuifplateau. 
Door het pad heen en terug te lopen krijgen we een goed beeld van het stuifplateau en de prachtige onmiddellijke omgeving. Na het zijpad in twee richtingen te hebben gelopen keren we rechts terug naar de zessprong. Daarna wordt weer route 1 gevolgd en gaan we rechts de bosweg in.

5. Degenen die alleen het tracé van route 1 volgen slaan op de zessprong linksaf. Aan de linkerkant van een bosweg met enigszins flauwe bochten ligt een gebiedje met grillige en kleinschalige windvormen. Verder zien we een smalle zone waar nog lang zandverstuivingen mogelijk waren. Hieraan herinneren enkele kale plekjes en de betrekkelijke openheid van het bos. Aan de rand staat een bankje.
Na rechts drie paden te zijn gepasseerd komen we terecht op een kruispunt. Daar slaat de rode route 1 rechtsaf. Een pad dat verderop vrij bochtig is leidt naar het grotendeels vlakke, westelijke deel van Beerschoten. Daar zien we een enclave (voormalig) cultuurland. Het landoppervlak helt er flauw naar het westen en ligt slechts 3 à 4 meter boven NAP.

6. Bij de rand van de enclave gaat route 1 linksaf en komen we via een oude beukenplantage bij het beginpunt van de wandeling.