Marienwaerdt

Mooi, mooi, mooi

Dit is zo'n route die mooi begint, mooi doorgaat en mooi eindigt. Mooi tot de derde macht zal ik maar zeggen. Als de fruitbomen in bloei staan (april-mei) komt het landgoed extra tot z'n recht. Maar ook buiten dat seizoen is het hier superzalig. Ga bijvoorbeeld walnoten rapen in oktober langs de Notendijk.

 

Walnotentaartje van de Barones

Over walnoten gesproken: vlak na de start kom je langs restaurant De Stapelbakker voor 'een verkeerde koffie' (zegt de ober) met het 'fameuze walnotentaartje van de Barones' (zegt de kaart). Die barones kan lekker bakken, dat kan ik je wel vertellen. Ze serveren ook appeltaart met appels uit eigen boomgaard en een hele batterij pannenkoeken.

 

Appelboomgaarden

En slenteren we over onverharde paadjes langs appelboomgaarden die nu bijna vol in bloei staan. ‘Slenteren’ zeg ik, want veel snelheid zit er niet in vandaag. Het is hier zo prachtig en er is zoveel te genieten dat we de naam Heerlijkheid Mariënwaerdt helemaal kunnen volgen. Die Heerlijkheid is versierd met slingers van felgeel koolzaad.

Dromerige stemming

Kilometers lang wandelen we over een romantisch paadje – omhuld door hoge eiken, dicht struikgewas en gevarieerd vogelgezang. Door de bomen dwaalt de blik over net ingezaaide akkers waar een eenzame tractor overheen strompelt. Ooievaars knuffelen elkaar op hun nest, vier reeën vluchten over de velden. Langzaamaan raken we in een dromerige stemming.

Appeldijk

Je loopt hier in het hart van de Betuwe. De eerste helft merk je daar af en toe iets van: fruitboompje hier, boomgaardje daar. Maar iets over de helft wandel je opeens over de lommerrijke Appeldijk langs de Linge. Aan beide zijden rijen oude, bemoste appelbomen. Met bloesempracht die vandaag in volle hevigheid is te bewonderen.

Abdij van de norbertijnen

De Linge was bepalend voor de ontwikkeling van Landgoed Mariënwaerdt. De rivier zette langs z’n oevers een wal van zand en klei af. De zandgronden vormden een aantrekkelijke woonplek. In 1129 bouwden de norbertijnen hier hun abdij die ze 'het Mariënwaerdt' noemden: het eiland van Maria. De abdij werd omgeven door akkers en boomgaarden, lekker dicht bij huis. Verderop bevonden zich de weide- en hooilanden.

Landschap van weleer

De gronden dicht bij de abdij bewerkten de norbertijnen zelf. In de middeleeuwen zijn de gebouwen diverse keren geplunderd en verwoest, de laatste keer in 1567. Het landschap met hoge akkers en lage velden, met fruitteelt en gemengd bedrijf, met eigen werkkrachten en pachters, is sinds de tijd van de norbertijner monniken niet wezenlijk veranderd. Je voelt het tijdens het wandelen: je loopt door een landschap van weleer.

Druk in het weekend

Op deze Koningsdag 2021 persen fietsers, wielrenners en wandelaars zich langs elkaar op de smalle Appeldijk. Ook op mooie weekenddagen in de bloesemtijd kan het hier druk zijn. Je bent immers niet de enige die van al die bloeiende boomgaarden wil genieten. Wil je rustiger wandelen? Kies dan een doordeweekse dag.

Walnoten rapen

Al snel wandelen we over het traject van de bekende NS-wandeling Mariënwaerdt (bekijk deze route). Een heerlijk aarden paadje leidt ons langs de brede graslanden bij de Linge, die vol paardenbloemen en speenkruid staan. Mooi zicht krijgen we op De Vlinder, een oude witgepleisterde korenmolen met vrolijke rood-wit-blauwe wieken die aan de overkant van de Linge staat. Intiem landschap.

Koetshuis to go

Koffie to go en een heerlijke plek om uit te rusten vinden we even van de route af bij de Norbertijnerabdij uit de twaalfde eeuw en Huize Mariënwaerdt. Beide zijn omgeven door monumentale paardenkastanjes en beuken. We zijgen neer tegen een eeuwenoude bakstenen muur en nippen van onze koffie van het ‘Koetshuis to go’.

Via de Notenlaan, waar je in oktober struikelt over de walnotenrapers, wandelen we terug naar De Stapelbakker. Heerlijke tocht al met al!