Beek

 

 

Dal van Palland

Deze Trage Tocht mag er ook zijn. Na wat stappen door de bebouwde kom van Beek – met kapitale villa’s – pak je een stijgend klinkerpaadje dat even later onverhard verder stijgt. Hier wandel je door het lieflijke Dal van Palland, dat in een verre ijstijd door gletsjers is uitgesleten. Het beekje waaraan het dal z’n naam dankt, stroomt hier niet meer, maar idyllisch is het zeker, met dalende weides vol bloemen, omgeven door houtwallen en gevlochten meidoornheggen, die nog net in bloei staan (19 mei).

 

Filosofen op zoek naar hun dal

In een weidse zigzagbeweging – je kunt het ook een omweg noemen – kom je daarna langs nóg een lieflijk dal: het Filosofendal. Hoe dit dal aan z’n naam komt, is een raadsel. Op zoek naar een verklaring stuit ik op een verslag van de introweek van Nijmeegse filosofiestudenten uit 1983, compleet met foto’s met zo’n oranje jaren-80 kleurzweem. De filosofen-in-spe zouden gaan picknicken in het Filosofendal, maar konden dat dal maar niet vinden. Discussiërend over Spinoza, Schopenhauer en Kierkegaard zijgen ze dan maar neer op de Elyzeese Velden.

 

Verblijf van de gelukzaligen

De route scheert klimmend langs die velden: glooiende akkers onderaan de Heerlijkheid Beek, waar je fraai op uitkijkt. De naam betekent zoiets als ‘het verblijf van de gelukzaligen’. En ondanks de drukte van vandaag is het niet heel lastig om je in dit bloemrijke gebied gelukzalig te voelen.

 

Duivelsberg: 76 meter hoog

Na een afdaling is het wederom klimmen geblazen. Dit keer over een steil en lang paadje omzoomd door hoge kastanjebomen. Nu bereik je de hoogst top van vandaag: de Duivelsberg op 76 meter hoogte. Hier is het nóg drukker dan elders, maar dat is logisch: je vindt hier een vermaard pannenkoekenrestaurant en het is een kruispunt van veel langeafstandsroutes, waaronder het Pieterpad. Klim even naar het uitzichtpunt. Van hier af kijk je over wuivende boomtoppen helemaal naar de Ooijpolder.

 

Over Duitse akkers

Een steenslagweg naar beneden leidt je een ander gebied binnen. Minstens zo fraai en glooiend, maar na een tijdje wordt het veel rustiger op je pad. Je krijgt de ene sms na de andere dat je je in Duitsland bevindt, en dat is ook bijna zo: je scheert hier echt langs de grens, en je blik reikt over Duitse akkers.

 

Nederrijkse ooievaars

Landgoed Nederrijk heet het hier, en het is prachtig. Ik zijg neer op een bankje voor de lunch, aan de voet van een dalende landweg. Al passeert af en toe een wandelaar, toch is het hier heerlijk rustig. Op de heuvelrand in de verte foerageren tientallen ooievaars, een bijzonder gezicht.

 

Het Heilige Woud

Nederrijk maakte ooit deel uit van een groot oerbos waartoe ook de Duivelsberg, de Mookerheide en het Duitse Reichswald behoorden. De Romeinse schrijver Tacitus noemde dit bos ‘Het Heilige Woud’. Hier zou ook de opstand van de Bataven tegen de in Nijmegen gelegerde Romeinen zijn beraamd.

Intieme sfeer

Langs de bosrand wandel je verder, met voortdurend panorama’s tot ver in Duitsland. Het pad kronkelt het bos in, en hier is de sfeer niet weids maar juist intiem door de steile met varens begroeide hellingen en de kleine uitgesleten paadjes.

 

Hooggelegen velden

De Trage Tocht gaat even later, over een éénpersoonspaadje, tussen hooggelegen velden door. Fluitenkruid en felgele brem schieten op langs je pad en aan de einder kleuren bosranden in alle tinten groen die je maar kunt bedenken. Je passeert golfvelden voordat je die bossen induikt.

 

Bomenlanen

Nu koppelt de tocht de ene fraaie bomenlaan aan de andere. Brede eikenlanen wisselen af met kastanjelanen. Even verder wandel je over een smalle laan met hele hoge, hele oude eiken en beuken die dicht op elkaar gepakt staan. Rododendrons die juist nu prachtig bloeien toveren een romantische sfeer tevoorschijn.

 

Natuurinclusieve kringlooplandbouw

Je pad loopt langs akkers die volgens een bordje doen aan natuurinclusieve kringlooplandbouw. De vele bloemen en bloeiende meidoornheggen zijn er blij mee. Ook hier weer van die fraaie bosranden.

 

Kerkje van Persingen

Verderop krijg je nog één keer goed zicht op de Ooijpolder in de diepte, met het schilderachtige kerkje van Persingen uit het jaar 1240. Een paadje overwoekerd met boomwortels kronkelt de heuvel af naar het Kastanjedal.

 

Kabouterboom: dikste boom van NL

Je bent nu weer vlak bij het dorpje Beek. Maar ga – 100 meter van de route – even kijken bij de Kabouterboom, die hier al sinds 1540 staat. De stamomtrek van deze holle boom is tussen de 800 en 900 centimeter, waarmee het de dikste boom van Nederland is. En waarschijnlijk is het ook de oudste tamme kastanje van ons land. In 2005 staken kinderen de boom in brand. Gelukkig liep hij opnieuw uit en heeft hij deze zware klap goed verwerkt.