Ardennen

Wat is een typisch Ardens dorp?

Ardense dorpen lijken vaak een druppel in het midden van onbewoonde vlakten. In een tijd waarin mensen niet zoveel reismogelijkheden hadden en de toegang tot het naburige dorp moeilijk was, moest elke entiteit vrijwel zelfvoorzienend kunnen leven. Zo had elk dorp tot enkele decennia geleden nog een eigen kerk en school.

De huidige typologie van Ardense dorpen dateert eigenlijk pas uit de 18e en 19e eeuw. Daarvoor hadden de Ardennen al te kampen met verschillende plagen, zoals oorlogen en de pest die de regio in de 17e eeuw teisterde. Het economische herstel verliep dan ook vrij traag.

Historisch gezien waren de huizen vakwerkhuizen. Vanaf de 18e eeuw namen stenen huizen geleidelijk een prominentere plaats in het landschap in. De daken, die onder het Ancien Régime van riet waren gemaakt, zijn nu grotendeels bedekt met leisteen.

Naoorlogse reconstructies boden de mogelijkheid om nieuwe materialen te gebruiken. Het aantal

Het aantal boerderijen neemt af en veel boerderijen zien hun oorspronkelijke bestemming herzien. Zo worden sommige grote gebouwen opgedeeld in appartementen of omgebouwd tot pensions om te voldoen aan de groeiende vraag naar toerisme in de regio. Onze regio's, die geïsoleerd zijn van grote transportnetwerken, hebben zich inderdaad open kunnen stellen voor toerisme dankzij de democratisering van nieuwe vervoermiddelen zoals de auto.

Op het platteland zijn traditionele woningen voornamelijk boerderijen. Merk op dat de Ardennen door de arme grond vooral een regio is die gericht is op veeteelt; er worden weinig gewassen verbouwd.

De klassieke Ardense bouwstijl is echter gebaseerd op het model van de zogenaamde "meercellige" of, meer algemeen, "driecellige" boerderijen. Dat wil zeggen dat de boerderijen letterlijk in drie delen zijn verdeeld: de woning, de stal en de schuur... allemaal onder één dak.

Dromos