Meerdaalwoud GOUD

Als je eenmaal de pracht van het Meerdaalwoud op de gravelbike of mountainbike hebt ervaren, raak je eraan verslaafd. We kamden het in alle windrichtingen uit en kwamen uiteindelijk tot 3 routes. Afhankelijk van je gemoed kies je voor brons, zilver of goud. Rijd je ze alle 3, dan heb je de Meerdaalwoud-challenge volbracht.

BRONS: Meerdaalwoud BRONS - Recreatieve fietsroute | RouteYou
ZILVER: Meerdaalwoud ZILVER - Gravelbikeroute | RouteYou

MEERDAALWOUD GOUD
‘Moeilijke’ route van 100km
Dit is de ultieme Meerdaalwoudrit. Ze wordt al na 20 km episch. Het is een ware uitputtingsslag om 3 redenen: de afstand, de ondergrond en de hellingen. Deze route, waarbij we vetrokken van een route van Bart Timmermans, komt bijna overal waar je mag fietsen in het Meerdaalwoud.

We willen niemand ontmoedigen, maar wel waarschuwen. Hoe zuidelijker je gaat in het Meerdaalwoud, hoe meer het een ravage wordt. Van bosmateriaal losgerukt en opgewerkt door tractoren. We konden niet uitmaken of dit ‘normaal’ was, maar grote stukken geven een vernielde indruk, vernield door houtkap.

Zo goed als alle paden – op de brede boulevards na – zijn ook een hobbelparcours waar je non-stop totaal door elkaar geschud wordt door de putten van opgedroogde modder en uitstekende boomwortels. En over dit terrein: zware beklimmingen en technische afdalingen.

Je zal uiteindelijk scheel zien van de snelle opeenvolging van steile beklimmingen en afdalingen. En opnieuw: hoe zuidelijker je gaat, hoe steiler. Het zuidelijke deel van het woud ligt bezaaid met 3 clusters van hellingen. De ondergrond is bovendien zanderig. Bij Nethen krijg je zo’n loodzware, maar prachtige zandbeklimming onder je wielen.

Na bosreservaat De Heide en de Tomberg daal je af naar een tweede dal in het Meerdaalwoud: het Warandedal. Daarna is het bosklimmen over de Waalse grens, boven Hamme-Mille. Verder rijd je door het bosreservaat Everzwijnbad. In dit reservaat, dat nu al een kwarteeuw volledig aan de natuur wordt overgelaten, staan een aantal uitzonderlijk dikke beuken op een kleine oppervlakte samen.

Waar de mooiste grindpaden van het Zoniënwoud je na stevige beklimmingen over egale ondergrond voortdurend belonen met heerlijke afdalingen, gaan de beklimmingen hier over een hobbelend parcours, en de afdalingen zijn geen beloningen.

Integendeel. Ze zijn steil en gaan over hetzelfde hobbelparcours waar je voortdurend moet opletten dat je euforie het niet overneemt van je alertheid en voorzichtigheid. Want voor je het weet knal je aan hoge snelheid in een put of over een hoge boomwortel.

De hele route is door de vele moeilijke bospaadjes beter geschikt voor mountainbike of een stevige gravelbike met dikkere banden. Vering is geen overbodige luxe. De zware kasseistroken maken dat het flandriengevoel nooit ver weg is. Stoempen, duwen, trekken, puur genieten.

Goud moet je verdienen. Je zal tijdens het afzien merken hoe fantastisch mooi dat Meerdaalwoud is. Je rijdt door bospaleizen en sprookjestaferelen. Dat maakt het voor ons de moeite waard.

Lees hier alles over de Meerdaalwoud-challenge: Meerdaalwoud-challenge: rijd deze herfst en winter de Bronzen, Zilveren en Gouden route - WielerVerhaal

Bekijk hier een fotospecial: Fotospecial: het Meerdaalwoud helemaal uitgekamd - WielerVerhaal