Alternatieve Pelgrimsroute naar Santiago de Compostella

Deze Pelgrimsroute is een zelf ontwikkelde en gelopen wandeling vanuit de voordeur in het Limburgse Landgraaf tot aan de kathedraal. Een natuurliefhebber zoekt de rust op én de zee vandaar een route naar de Franse kust en de kustlijn volgend tot in Spanje bij Santander. Een pittige heuvelachtige route in het vroege, wellicht té vroege, voorjaar. Hagel, sneeuw, onweer en regen trotserend zijn er van deze 72 dagen toch zeker 10 hele zonnige dagen geweest. Geïnteresseerd lees dan de voorbereidingen en het dagboek van dag tot dag met de bijbehorende aparte GPS tracks. Zie hiervoor Pelgrimage.

Kenmerkend voor de route i België zijn de kruisen aan de woningen en de huiskapelletjes. Deeze route langs de kust is bijzonder fraai maar ik had geen rekening gehouden met de stevige winden vanaf zee hetgeen de tocht behoorlik zwaar maakte. In dit vroege jaargetijde zijn ook veel campings gesloten en is het geen streek waar veel wandelaars te voet doorheen trekken. Heerlijk rustig. De baai van de Somme is echt een aanader en de moeite waard om iets langer te verblijven om het orchinologisch park te bezichtigen.

Le Mont Michelle is spectaculair en een absolute 'must-to-do'. Indrukwekkend en zeker de serene kathaedraal zelf. Na de Mont ben ik iets meer het binnenland ingegaan omdat de kustwind deze route toch wel een behoorlijk stuk zwaarder maakte en het geen meerwaarde had om de kusttong van Bretagne te blijven volgen.Het binnenland bood ook opeens meer variatie in het landschap hetgeen een duidelijke meerwaarde had. Vervolgens bij La Rochelle weer de kust oppakkend en hier een gigantisch rijk merengebied tegenkwam. Dit is echt een charmant landschap maar soms wel lastig omdat er om deze meren heengelopen moest worden en zo meer kilometers op de teller kwam. De kustroute werd weer opgepakt en heb genoten van het zware terrein door de duinen maar langs veel brem. De keus was niet erg moeilijk toen ik voor de baai kwam te staan om er omheen te lopen óf het veerpont te nemen bij Royan.

De kustlijn over het strand werd gevolgd tot ik op verboden terrein kwam en al mijn communicatiekanalen uit de lucht vielen. Hierrdoor heb ik de kust moeten inwisselen voor de merren en menig moeraland onder mijn voeten gevoeld. Ook nu voor Arcachon was ik blij dat een veerpont me naar de overkant bracht.

De kustroute in Spanje is schitterend en ook hier zijn weinig wandelaars die ik ontmoet heb. In totaal 5. De routeaanduiding is soms ronduit slecht en zelfs mijn GPS heeft af en toe kuren. Het heuvelachtige terrein ligt me wel en er zijn schitteende dorpjes en vooral vissersplaatsen die ik heb aangedaan. Voor de stad Bilbao hebben we exgtra tijd ingeruimd. Héél bijzonder was dat ik hier per toeval de 2e Transbordeur zag en ook dezew is een Werelderfgoed maar is duidelijk van latere datum dan die in Frankrijk. Deze wordt echt nog intensief gebruikt en ook gemotoriseerd verkeer kan hiervan gebruik maken. Aan de overkant alwéér een bijzonderheid hetgeen ik nog nooit gezien heb. Een heuse roltrap gewoon buiten op straat om de helling te overbruggen. Het is allemaal raar en bijzonder want zo zag ik ook een buitenlift midden in een dorpje om het hoogteverschil te overbruggen tussen 2 straten. Je moet er maar opkomen.

Toch heb ik moeten besluiten om hier te stoppen met deze route en over te stappen naar de klassieke, oude route. Wat een verschil. Helemaal ondersteboven raakt ik toen er voor mijn neus een bus stopte en er allemaal 'pelgrims' uitstapten en iedere dag een deel vd route liepen. Sommigen 5 km, anderen meer. Toch respect want niet iedereen is in staatwaartoe ik ben. Er zijn gehandicapten bij en ouderen maar ook sportievelingen. Ieder het zijne en de eigen 'camino'.