De route gaat eerst langs Montichiello, een van de vele zeer bezienswaardige dorpjes in dit gebied. Daarna daalt de route af naar het dal van de Orcia, die op de werelderfgoedlijst van de Unesco staat.
Je brengt eerst een bezoek aan Bagno Vignoni, ook weer zo'n klein zeer bezienswaardig dorpje (zeg maar gehuchtje), bekend van zijn warmwaterbronnen: het centrale plein van het gehuchtje is een warmwaterbad gevoed door een vulkanische laag diep onder de grond! 
Daarna gaat de route richting het bergmassief van de Monte Amiata en worden de wegen rustig.
De echte klim start in Seggiano, je neemt dan de noordwestelijke kant die deels over een smalle weg door een donker beukenbos gaat. Meer bekend is de westelijke kant vanuit Castel del Piano maar of deze kan tippen aan de noordwestelijke kant via Seggiano is onbekend.

De Monte Amiata is sterk bebost met beuken, berken en kastanjebomen. Je hebt dus nauwelijks uitzichten, tenzij de bladeren in de herfst aan het vallen zijn.
Boven de 1250 meter hoogte is het wegdek wat slechter. Je fietst niet via de kortste weg naar de top, maar volgt de ringweg onder de top (om dezelfde weg heen en terug in het bovenste deel zoveel mogelijk te voorkomen). De top ligt, na 21 kilometer klimmen, op net geen 1700 meter hoogte. Vervolgens is het afdalen, met in het bovenste deel soms slechter wegdek (!). Via het oude mijnwerkersstadje Abbadia San Salvatore, gaat de route richting het dal van de Orcia. Voordat je in het dal komt krijg je nog de weg van Le Conie naar Contignano, die je vele prachtige vergezichten biedt. De laatste 3 km klim je via een gravelweg naar het eindpunt van de route over de SP88, die dus ook door normaal verkeer wordt gebruikt.

De wegen op deze route zijn over het algemeen rustig tot vrij rustig qua verkeer.