Holle wegen

We beginnen onze wandeling aan het streekmuseum (Reinvoart) in Loksbergen. 's Zaterdags en 's zondags kan je hier een lekker streekbiertje of zelfs streekwijntje drinken... liefst nà de wandeling. Mensen die van mooie oude kapelletjes houden moeten hier en daar tijdens onze tocht even de ogen dichtknijpen want de exemplaren die je hier tegenkomt zijn vaak spuuglelijk. Soit, het landschap is dan weer heel mooi. We klimmen om te beginnen ongeveer 50 meter, de Molenberg op, na eerst zo een kapelletje getrotseerd te hebben. Bijna boven draaien we links onze eerste holle weg in. Terug beneden passeren we aan de Oude Leuvensebaan, de "Kluis van Reynrode", een ermitage van de derde orde der geschoeide karmelieten, gesticht aan het einde van de 17de eeuw. Nu is het een fruitkoeling... We draaien iets verder rechts in en wandelen door één van de diepste holle wegen in Vlaanderen. Op de flanken zie je heel duidelijk de ijzerzandsteen die zo belangrijk is voor de wijnbouw. Eens boven komen we uit tussen de fruitbomen; hier voornamelijk peren.
In de verte horen we reeds de snelweg E314 die de landelijke rust danig verstoord. Even stappen we parallel ermee, maar dan buigt de weg af en komen we terug in een holle weg waar de bomen het lawaai tegenhouden. In Zelk zijn we halfweg onze wandeling. Wel opletten dat je hier niet het IJzerenweg fietspad oploopt. We wandelen even om omdat we over het bruggetje moeten. Voorbij de brug proberen een 5-tal onopgevoede luidruchtige honden je wat af te schrikken, maar de onverschrokken stoere wandelaar kijkt hier natuurlijk op neer. Lawaaimakers!
We zigzaggen nu door een meer open landschap in de richting van de IJzerwinning. In de buurt van deze hoeve vond op 12 augustus 1914 de Slag der Zilveren Helmen plaats waarbij de Duitse troepen -tijdelijk- teruggedreven werden. Nabij de hoeve staat een herdenkingsmonument.
Langs de IJzerenbeek wandelen we dan in de richting van Loksbergen. In het dorp zelf maken we een kort ommetje door de nieuwe woonwijk waar je mooi kan zien hoe de mens knaagt aan de natuur.
En nu dat welverdiende streekbier of -wijntje.