Op stap langs Beernemse veldwegen

Aanwijs is een ‘salon’, een grote open plek in het vroegere heidegebied waar verschillende ontginningswegen samenkomen. Ter hoogte van het infopaviljoen kiezen we voor het rechtse geasfalteerde pad.

18 -> 17 -> 15 -> 95 -> 94           Zwarte vlaggen

Het Psychiatrisch Centrum Sint-Amandus (1) vangt al sinds 1928 volwassenen met een psychische kwetsbaarheid op. Voordien was het een hervormingsschool voor minderjarige dakloze meisjes.

Rond de Kleine Kapel staat kunst van de bewoners. We verlaten de immense site langs het hoofdgebouw en dwarsen de drukke Reigerlostraat. We gaan over de E40, de snelweg die als een centrale as door deze wandeling loopt. Voorbij het Total tankstation gaan we via het zebrapad links in de Kardinaal Cardijnlaan.

De Lammekensdreef brengt ons tot bij de recent ontwijde Heilige Maria Moeder Gods – kerk. In de tuinen hangen zwarte vlaggen. De buurtbewoners protesteren tegen de komst van tien appartementen op het plat dak van de kerk. In het gebouw komt binnenkort een filiaal van kringloopwinkel ’t Rad.

De wijk verlatend, dwarsen we diagonaal een parking om dan rechts het fietspad evenwijdig aan de spoorweg te volgen.

94 -> 24 -> 23 -> 93 -> 9 -> 19 -> 84 -> 83            Matras aan bladeren

In de laagstgelegen weide staan biezen. De beek treedt er wel eens uit haar oevers. Aan knooppunt 23 gaan we links over de spoorweg om dan rechts aan te houden op Galgeveld. Het is niet zo dat daar aan de lopende band veroordeelden aan de galg bungelden. De oprichting van de galg dateert pas van begin 17e eeuw. De oprichting van een galg moet eerder gezien worden als een vorm van spierballengerol van de toenmalige heer, een manier om aan de echte machthebbers te tonen hoe strak hij de touwtjes in zijn rechtsgebied in handen heeft. In de praktijk werd een terdoodveroordeling zelden uitgesproken door zo’n heer.

In de bocht gaan we recht door op een gravelpad langs de spoorweg. De schaduw van een buizerd glijdt over ons heen. In de beek staat lisdodde. Het asfalt van de fietstunnel onder de spoorweg is rijkelijk met zout bestrooid.

Bij het uit de tunnel komen, gaan we rechtsaf aan knooppunt 84 (pad met bord ‘doodlopende straat’), in tegenstelling tot wat het wandelnetwerk lijkt te suggereren. De Vaanders (2) is een verademing voor een wandelaar. Het is een ongerept snippertje bos. Helemaal stil is het er helaas niet, de snelweg raast er langs. We stappen er over een matras van bladeren. Hier en daar duikt heideflora op. Waar we door een weide stappen, houden we rechts aan om geen natte voeten te krijgen. Daarna volgen we de Galgeveldbeek het natuurgebied uit.

83 -> 81 -> 39 -> GR 131 -> 34  Privébossen

Hoe zalig zou het zijn moesten we via een ecoduct aan de overkant van de snelweg geraken? De provincie dringt er op aan, voorlopig gaat de bevoegde Vlaamse overheid nog niet mee in de plannen. Lange, rechte wegen in een dambordpatroon getuigen van het ontginningsverleden van dit gebied. Halfweg Hulstlo verlaten we het wandelnetwerk en volgen we de wit-rode tekens van het Grote Routepad 131 ‘Brugse Ommeland – Ieperboog’. We stappen door een met bomen omzoomde dreef en draaien op het einde mee naar rechts richting het Lindeveld. Hier gaan we linksaf. De bossen rechts van ons zijn eigendom van De Watergroep omdat het een bronnenrijk gebied is.

In de bocht houden we rechts aan van het hoevegebouw en stappen we rechtdoor op een graspad. In het bos volgen we de wit-rode aanduiding tot we uitkomen op de Noendreef waar we rechtdoor richting knooppunt 34 stappen.

34 -> 33 -> 20 -> 18       Heide

Het pad versmalt langs een mooi heidegebied. Rechts is een pompstation van De Watergroep. In de vijvers werd ooit karper gekweekt. Wat verder komen we in de Vagevuurbossen (3), genoemd naar een kapel hier vlakbij. In de weide rechts grazen vanaf het voorjaar weer schapen. Het pad loopt lichtjes omhoog om dan weer ‘af te dalen’ richting Aanwijs. (Marijn Follebout)