Peloponnesos

Wat je meteen opvalt bij het bekijken van de Peloponnesos op een kaart is de vorm.

De merkwaardige vorm van de Peloponnesos is het gevolg van complexe geologische processen, waaronder breuken, horsten en slenken, én langdurige erosie en tektonische activiteit in het Middellandse Zeegebied. De drie tot vier opvallende zuidelijke uitstulpingen en schiereilanden zijn gevormd door dit proces en behoren tot de meest herkenbare geografische kenmerken van het gebied.

Het landschap van de Peloponnesos is sterk bepaald door horsten (opgesloten gesteenteblokken die omhoog zijn gedrukt) en slenken (deel dat langs breuken is weggezonken). Deze structuren ontstonden door het uit elkaar trekken en plooien van de aardkorst als gevolg van de Afrikaanse en Euraziatische plaattektoniek. Dit leidde tot bergketens, diepe dalen, kustlijnen en grillige vormen, zodat het schiereiland zijn opvallende afwisseling van bergen, vlaktes en kustvormen kreeg. Vooral de Alpiene orogenese en lokale breukpatronen hebben deze regio gevormd en gezorgd voor de huidige reliëfstructuur.

Het zuiden van de Peloponnesos bestaat uit vier grote schiereilanden ("uitstulpingen"), van west naar oost:

Messenia (Messinia): In het zuidwesten; rond Pylos en Methoni, met de prachtige stranden van Voidokilia. Mani: Het middelste schiereiland, beroemd om zijn ruige bergen en kalksteenformaties, en historische dorpjes.

Taygetos/Laconia: Oostelijk van Mani, rond Sparta en Githion. Hier ligt het Taygetos-gebergte, het hoogste van de Peloponnesos.Argolis/Epidavros: In het zuidoosten, bekend om de oude stad Epidaurus en het karakteristieke schiereiland Argolis. Soms wordt Kythira, het eiland voor de zuidoostpunt, als een extra "uitstulping" genoemd.

De schiereilanden zijn gevormd door breuken en tektonische opheffing, waarbij gesteenteblokken omhoog werden gedrukt (horsten) en andere weggezonken (slenken). Rivieren en erosie verdiepte de slenken tot valleien en boden extra reliëf. De grillige kustlijn is het resultaat van zowel de opheffing als de wegzakkingen, alsook voortdurende erosie door zee en wind.

De natuur baaien die door de slenken gevormd werden zorgden voor ideale havenplaatsen. En dat voor de volgende redenen.

(1) Ze liggen meer beschermd tegen stormen en woelig water. 

(2) De slenken zijn meestal gelinkt aan vlaktes met rijke kleiige bodems waarop makkelijk vlakke wegen aansluiten en het transport naar en van de haven vereenvoudigt. De vruchtbare bodems lieten ook landbouwproductie toe waarvan de opbrengsten snel konden verscheept worden.

(3) Omdat de plaatsen in een instelling liggen bereik je sneller de binnenlandse plaatsen.

Niet toevallig ontwikkelden dus havens en belangrijke steden zich op die plaatsen zoals

Kalamata

Gythio

Naplion

Pascal Brackman