Naar de Moeren

Deze internationale 52 kilometer lange fietsroute leidt door voormalige turfwingebieden in de regio Achtmaal-Schijf.

Tijdens het fietsen zit u regelmatig informatieborden die iets vermelden over de turfgeschiedenis. 

De tocht gaat door bossen en landbouwgebieden. 

Naast de verwijzingen naar de turfgeschiedenis komt u nog paar Mariakapellen tegen.

In Noord-Brabant waren moeren belangrijke gebieden waar turf gewonnen werd.

Moeren zijn veengebieden, bestaande uit dikke lagen afgestorven plantenresten die door het natte klimaat nauwelijks vergaan zijn.

Dit veen kon gedroogd worden en werd dan turf genoemd: een belangrijke brandstof vóór de komst van steenkool en gas.

De grootste moergebieden in Noord-Brabant lagen vooral in De Peel (tegen de Limburgse grens) en rond Roosendaal en Breda.

Turf werd in blokken uit de veengrond gestoken. Dit noemde men ook wel turven.

Het was zwaar werk: men stond vaak dagenlang met blote voeten in modderige, natte grond.

Na het steken moest de turf drogen op rekken of in het veld, waarna hij geschikt was om te stoken.

Turfwinning was economisch van groot belang.

In de 16e tot 18e eeuw was turf dé brandstof voor huishoudens, bierbrouwers, leerlooiers en bakkerijen.
Omdat turf nat en zwaar was, werd hij meestal over water vervoerd via speciaal gegraven turfvaarten en wijken (kleine kanaaltjes).

In Noord-Brabant ontstond zo een fijnmazig netwerk van turfvaarten, vaak verbonden met grotere rivieren zoals de Mark.

Voorbeelden van turfvaartplaatsen:
Roosendaal: kreeg een bloeiende economie dankzij turfvaart naar Holland.
Breda: turf uit omliggende moeren werd via het water naar de stad gebracht.