The Burren

De Burren is zo uniek doordat het een van de meest complete en uitgestrekte karstlandschappen van Europa is, met karakteristieke kalksteenstructuren, diepe spleten (“grikes”), vlakke steenplateaus (“pavements”), duizenden grotten, een uitzonderlijke biodiversiteit, en een maanlandschap door het zo goed als ontbreken van een (vruchtbare) bodem. 

Kalksteen verweert door chemische oplossing: regenwater bevat opgelost koolzuur en lost daardoor kalksteen langzaam op. Dit leidt tot het ontstaan van karst, met diepe spleten (grikes), gaten en ondergrondse afwatering. 

Tijdens de laatste ijstijd (circa 10.000 jaar geleden) werd het gebied bedekt door een gletsjer die vrijwel alle bestaande bodem en vegetatie wegschraapte. Het “schone” kalksteenoppervlak werd daarna slechts heel langzaam opnieuw bedekt met bodem via stofval, verwering en plantenresten.

De Burren ligt aan de natte westzijde van Ierland: overvloedige regen spoelt dunne bodemlagen en humus snel weg. Menselijke activiteiten—zoals ontbossing en begrazing—maakten het probleem groter: doordat bomen zijn verdwenen, kan niets de dunne bodem vasthouden, waardoor deze eeuwenlang versneld is weggespoeld.

Zo blijft een groot oppervlak kaal en onbedekt, waardoor er een structuur komt van clints en grikes. Clints zijn de blokken of platen van massieve kalksteen die bij een limestone pavement (kalksteenplaveisel) zoals in de Burren het oppervlak vormen. Ze worden van elkaar gescheiden door diepe scheuren of spleten, de zogenaamde grikes (of grykes).

Pascal Brackman