Sint-Pieterskerk

De huidige Sint-Pieterskerk is een heropbouw uit 1922 van de hand van architect T. Raison. Het neogotisch origineel uit 1872 werd namelijk compleet vernield tijdens WO I. Het is een vrij kleine kerk. Boven het ingangsportaal bevindt zich een beeld van de patroonheilige van de kerk, de heilige Petrus. In zijn handen ziet men de sleutel die toegang verschaft tot het paradijs.
Sint-Pieters-Kapelle werd in de eerste helft van de 12de eeuw van de Suthanageul (ten N) gescheiden door een stenen dam. Deze bevond zich waarschijnlijk niet ver ten N van de kerk, maar voorlopig werd deze dam nog niet teruggevonden. De dam werd ook Stenen Brug en Hoge Brug genoemd. Het is evident dat een dam ook als brug kon gebruikt worden, wat meteen de dubbele naam verklaart. Er moet zo goed als zeker ook een afwateringssluis in of naast de Steendam hebben gelegen, die het water van de restwaterloop van de Suthanageul áchter de dam (het huidige Bazelaargeleed) in de open geulbedding vóór de dam loosde.
Voordat er in het dorp een kapel werd gebouwd, heette het hier Honkevliete of Houkevliete, wat betekent 'het dorpje in de hoek van de vliet'. Het is pas in de eerste helft van de 13de eeuw dat de naam Sint-Pieters-Kapelle opduikt.
De Sint-Pieterskapel werd rond 1200 gesticht door een zekere Gela nabij het gehucht Honkevliete. De kapel maakte deel uit van een door haar nieuw gestichte Cisterciënzerabdij, Abdij Nieuwland. Deze naam verwees naar de ligging op nieuwlandgronden, nieuw ingepolderde grond die volgens het wildernisregaal de graven van Vlaanderen toebehoorde. Waarschijnlijk verwierf Gela deze gronden dus via een grafelijke schenking.
In de loop van de 13de eeuw zou deze kapel uitgroeien tot de deelparochiekerk van Sint-Pieterskapelle, dat tot de moederparochie Gistel werd gerekend.

Commenti Statistiche

| | Pubblica