Oorlogsgeweld Hoeve Derycke-Martens

Hoeve van Cyriel De Rycke

Rechts van de weg woonde Cyriel De Rycke met zijn vrouw Rufina Demets en hun vier kinderen. Cyriel had daar als kind de Eerste Wereldoorlog meegemaakt. Daarom had hij besloten de wijk te nemen naar familie van zijn vrouw in Dentergem.

Een zoon beschrijft het als volgt:

Mijn vader had nare herinneringen aan de eerste oorlog. Op het einde daarvan waren Duitse militairen in ons huis aan het koken terwijl wij in de kelder zaten. Toen kwamen er soldaten van het Frans leger en begon een gevecht boven onze hoofden. Twee Franse soldaten lieten het leven. (…)

Om dat geen tweede keer te moeten meemaken, besloten mijn ouders te vluchten naar familie van mijn moeder in Dentergem. Hadden we dat niet gedaan, dan waren we zeker allemaal omgekomen. Bij zijn terugkeer vond mijn vader zijn woning afgebrand terug. We hadden geen eetgerei. Alles was verbrand, er was alleen nog een bruikbaar kookvuurtje. We hebben wat gamellen van soldaten moeten bijeenzoeken om te kunnen eten. We hadden ook niets om te slapen. Er was op het erf een kiekenhangar en daarin lagen nog wat manden waarin obussen gezeten hadden. Die legden we op elkaar om in die hangar te kunnen slapen.

Oorlogsgruwel op de hoeve Martens

Links bevond zich de dreef naar de hoeve Martens, nu buiten gebruik. De pachthoeve lag op een boogscheut van de rechtgetrokken nieuwe Leie, niet ver van de Neerhoekbrug.

Hier staan we voor het eerst oog in oog met het immense oorlogsdrama dat zich in deze streek heeft afgespeeld. Niet minder dan zeven leden van de familie Martens en een gast uit Impe bij Aalst vonden de dood tijdens de verschrikkelijke meidagen van 1940.

De Duitsers waren de Oude Leie overgestoken aan de Tannerie Moderne in Olsene. Ze dachten dat ze over de Leie waren, maar tot hun verbazing kwamen ze terug aan een waterloop die niet op hun stafkaarten vermeld stond. Achter de Nieuwe Leie stond het Belgische 19de Linieregiment opgesteld. De Belgische soldaten schoten naar de Duitsers die quasi geen dekking hadden op deze hooiweiden. De Duitsers wisten niet wat hen overkwam, ze werden in de rug en van op zij beschoten. Ze dachten dat er verzetsstrijders zaten in de Neerhoek. Daarom vermoordden ze alle bewoners die ze daar vonden.

Een ooggetuige beschrijft:

Aan de rechterkant van de dreef naar de hoeve Martens graven van Duitse officieren. Op een wagen lagen de lijken van vader Martens en zijn dochter Anna naast elkaar op wat bebloed stro. De oudste zoon Jozef lag naast de dode voorgespannen paarden. De moeder en haar zuster lagen levenloos enkele meters verder. Zoon Jules en een jongen uit Lede die op de hoeve op bezoek was, werden dood aangetroffen niet ver van een betonnen afvoerbuis. De jongste zoon Remi - eerder vermist - werd later levenloos teruggevonden onder het puin.

Twee zonen die meevochten bij het Belgisch leger, keerden terug naar de vernielde en uitgebrande hoeve. Ze telden 530 obuskraters waarin ze hun dieren konden begraven. Toch heerste er nog maandenlang een haast ondraaglijke stank in de Neerhoek.

ludwigvan