Maantjes Kapelletje

In 1933 liet het echtpaar Emmanuel (Maantje) Lagast en Julia Van Eeghem, de bewoners van de nabijgelegen hoeve "De Sloepe", deze kapel bouwen ter ere van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes als bedanking voor de bekomen genezing van hun dochter Catharina.

Dit gebouwtje uit gele bastenen met een zadeldak heeft een merkwaardig voorgeveltje met drieobbig uitgewerkt aandak, korfboogpoortje en een verzorgd interieur met een voer van cementtegel.

Kleinzoon Roger Lagast: 'Alle jaren in de vroege meimaand was er een bedevaart vanuit de kerk Sint-Amandus van Uitkerke naar ons kapelletje. De paster liep voorop en de mensen stapten er al zingend en biddend achter. De rondgang gebeurde rond het kapelletje. Toen liep daar nog een gracht die vol riet stond. Dat was prachtig. Er stond ook een witgeschilderd hekkentje voor de kapel, met de letters A en M, Ave Maria. Na de processie bleven de mensen hier boterhammen met hoofvlakke eten. Dat was in de stal die we voor de gelegenheid proper hadden gemaakt. Daar was werk aan! We schonken ook een glas bier erbij, want gaven we de mensen geen eten en drinken, dan kwamen ze niet meer… De laatste bedevaart dateert van 1982. Die van 1983 had een feestelijke editie moeten worden, met paarden en koetsen en muziek, want het was toen net vijftig jaar geleden dat het kapelletje was gebouwd. Maar die is niet doorgegaan want de hele dag door regende het pijpenstelen, zonder ophouden. Daarna nam niemand nog het initiatief. De processie stierf een stille dood.’

Een interessant gegeven is dat ‘De Sloepe’, de naam die de gemeente later aan de boerderij gaf, refereert naar de periode in de oorlog dat alles rond de boerderij onder water was gezet. De Duitsers hadden in het jaar ’43 de sluis doorgestoken om een eventuele inval van de geallieerden te verhinderen. ‘Onze boerderij stond met de voeten in het water en mijn vader heeft dan gewoon beslist om op zolder te gaan wonen. Een paar weken heeft dat geduurd. Ook de bilken stonden onder. Vooraleer de koeien bij Louwagie gestald werden, stonden zij in ondergelopen weiden. Hier en daar was wel een lapje gras dat nog boven water stond en dat zochten de dieren op. Wanneer de koeien gemolken moesten worden, had mijn moeder wel een bootje nodig om erbij te geraken, een sloepje. Ze hadden een roeibootje kunnen krijgen van de Blankenbergse reddingsdienst en zo roeide ze verschillende keer per dag naar haar koeien. In het bootje haar emmer mee, haar blokstoeltje en de bidon om de melk in te gieten.’

Comentarios Estadísticas

| | Pública | Alemán • Catalán • Español • Francés • Inglés • Italiano