Wilsummerveer

Tegen 1945 werd er door de bezetter met een patrouille boot regelmatig op de IJssel gecontroleerd. Het was voor hun geen geheim dat er in de nacht tussen Wilsum en Kamperveen regelmatig met een roeibootje werd gevaren. Personen in het verzet of andere illegaliteit, werden van de ene oever naar de andere gebracht. Via contact adressen wederzijds werden ze dan weer doorgestuurd. Ze kregen nooit meer dan één adres en altijd op het allerlaatste moment. En natuurlijk niet op een stukje papier, want mochten ze worden opgepakt dan behoefden ze nimmer een papiertje weg te goochelen. Het gebeurde vrijwel altijd met ruw en onstuimig weer en natuurlijk in de nacht bij donkere maan. Voor zover bekend zijn ze nooit gesnapt. Overdag lag deze marineboot het laatste half jaar altijd afgemeerd aan de loswal bij de toenmalige landbouwschuur van de coöperatie. Het Wilsummerveer zou model kunnen staan voor het Koppelseveer in Oorlogswinter. Niet voor niets heet het natuurgebied aan de Wilsumse kant van de IJssel de Koppelerwaard. Ook het witte landhuis van Barones Weddik Wansfeld kan hier gesitueerd worden, zij het dat de omvang minder groot is dan het boek doet vermoeden. Aan de Kamperveense kant van de IJssel ligt vlak bij het oude Wilsummerveer de eeuwenoude herenboerderij Groot Oever. Een groot deel van de huidige bebouwing is nieuw of vernieuwd, maar een bijgebouw heeft nog de witte kleur die in het boek wordt beschreven. In het begin van de twintigste eeuw had de veerverbinding aansluiting op de spoorlijn Kampen-Nunspeet/ Hattemerbroek. Vanaf het veer moest je nog een minuut of drie lopen - onder meer langs Groot Oever - om bij het houten wachtlokaal te arriveren. Daar hield de trein stil op het stopteken van de passagier. Al voor de Tweede Wereldoorlog verloren zowel het veer als de spoorlijn hun functie.

Comments Statistics

| | Public