Wentworth Falls via Valley Of The Waters en Grand Staircase

Het startpunt van de wandeling ligt op 2,5 kilometer stappen van het station, dus dat worden heel wat extra stappen vandaag. We nemen de kortste weg, dwars door het nietszeggende stadje, maar als alternatief is er ook de mooiere weg Darwins Walk die iets langer is. Deze nemen we straks op de terugweg.

Zoals steeds zijn we gewapend met ons wandel-GPS. Bij de start van de wandeling hangt er echter een papier met een vage aanduiding van een omleiding. Eerlijk gezegd kunnen we er niet goed aan uit en besluiten het erop te wagen. Al snel belanden we in de verlaten natuur, omgeven door geurende eucalyptusbomen met hun typische vale bast en ritselende bladeren in de wind. Bij het eerste uitkijkpunt Queen Victoria Lookout valt de grootsheid van dit natuurgebied meteen op. Zo ver het oog reikt zien we bossen omgeven door steile rotswanden. We zien ook meteen waar de Blue Mountains hun naam vandaan halen: over het hele park hangt een lichtblauwe gloed. Blijkbaar afkomstig van de eucalyptus die de meest voorkomende boomsoort hier afgeeft.

Al snel dalen we af in de canyon en lopen we langs mooie watervallen, waaronder Empress Falls en Sylvia Falls. We bevinden ons in de Valley Of The Waters, een gebied in het park bekend om zijn watervallen. Al snel botsen we op een afgesloten weg en besluiten we de omleiding te volgen, niet wetende waarheen deze ons exact zal leiden. Maar niet getreurd: op die manier komen we nog langs extra watervallen: Flat Rock Falls, Brittania Falls en Red Rock Falls. Aan water geen gebrek.

Stilaan belanden we in een dichter begroeid bos. Het pad klimt en daalt over losliggende stenen. We merken dat we vooral blijven dalen, dieper de canyon in. De beplanting wordt exotischer, de lucht blijft even vochtig als voorheen. Het vredige loofbos verandert in een rasecht regenwoud. Hier en daar komen we een levende ziel tegen, waaronder een koppel waarvan de vrouw haar voet heeft omgeslagen. Ze wachten al een hele tijd op hulp. Blijkbaar moet zij gered worden via een helikopter. Maakt zoiets mee! We besluiten goed op te letten en ons verstand erbij te houden, want zoiets willen wij niet meemaken.

De omweg via de Wentworth Pass blijkt een lange en zware beproeving. Er lijkt geen eind te komen aan dit pad. De omgeving blijft echt prachtig, maar de vermoeidheid slaat toe. Wetende dat we straks op één of andere manier nog uit de canyon naar boven moeten klimmen, doet ons een versnelling hoger schakelen. Uiteindelijk belanden we bij de Lower Wentworth Falls, de plek waar de waterval in een heldere poel neerstort. Een idyllische plek waar we even rusten en de natuurpracht in ons opnemen.

Even zijn we het spoor bijster, want we zien niet meteen een pad dat verder loopt. Twee vrouwen die pootje baden bij de oase vertellen ons dat we maar twee keuzes hebben: of helemaal terug wandelen, of via ijzingwekkende trappen naar boven klimmen. Zij raden aan om terug te wandelen, maar aangezien we hier al uren over deden, staan we daar niet meteen voor te springen.

Een oneindige reeks trappen, loodrecht tegen de rotswand, moet ons naar boven leiden. De Grand Stairway werd in 1906 gebouwd met pure mankracht mits hulp van dynamietstaven. Ook wij voelen ons hier in het Wilde Westen, hangend aan een smalle trap, metershoog boven de afgrond. Deze trap is niet voor doetjes of voor mensen met hoogtevrees. We nemen onze tijd en genieten van het indrukwekkende uitzicht onderweg. Adembenemend. Iconisch. Onvergetelijk. Onze hersenpan weet niet welk woord eerst te bedenken terwijl we aan de ijzeren beugels hangen te zwiepen.

Middenin vinden we een rustpunt bij de Middle Wentworth Falls, waar de waterval eveneens een pauze neemt. In een tweetal poelen zijn er voornamelijk jongeren die de verkoeling opzoeken. Ook wij voelen het zweet lopen, maar besluiten te genieten vanaf de waterkant. Er wacht ons nog een stevige klim, maar het meest sensationele deel hebben we achter de rug. Het zicht op de Blue Mountains blijft verrassen, ook tijdens de laatste kilometers.

Aan de top van de Wentworth Falls hebben we een mooi panorama over de Blue Mountains, maar toch zouden we aanraden om naar het Middle en Lower deel te wandelen. Het kost veel moeite, maar het is het echt dubbel en dik waard. De terugweg naar het station volgen we via Darwins Walk, een rustige en makkelijke weg doorheen de natuur. Geen uitzichten hier, maar wel een erg mooi wandelpad.