Molenvijver

Als je het schilderij "Moeras te Genck" van Joseph Coosemans bekijkt kan je moeilijk geloven dat hij zijn ezel hier in de buurt van deze vijver neerplantte. Koeien graasden er tussen de moerasachtige plassen terwijl boeren ontspannen de wacht hielden. Toen Joseph Coosemans "Moeras te Genck" in 1891 schilderde had Genk 2400 inwoners, nu zijn het er meer dan 66000. Toen waren het families die er al van generatie op generatie woonden, nu zijn er meer dan 100 verschillende nationaliteiten. Het Genk dat zich vandaag uitspreidt rond Coosemans' moeras is een snel en ondoordacht gebouwde stad. Wijd verspreid liggen woonwijken in de rastervorm van de cités, riante autowegen, brede ringlanen en grote industrieterreinen. "De kolonisatie van de Kempen"-zoals het in overheidsarchieven staat vermeld- was al ingezet voor Joseph Coosemans zijn moeraslandschap schilderde. De ontginningswet van 1847 verplichtte gemeenten woeste gronden productief te maken. De arme zandgrond werd massief beplant met snelgroeiende naaldbomen. Het Kempisch plateau rond Genk met haar vennen, zandduinen en heide veranderde snel van aanzien. Een groot deel van de houtproductie ging naar de mijnindustrie in Wallonië. Vanaf het begin van de twintigste eeuw kon het hout gewoon in de streek blijven. De eerste boortorens rezen op boven het landschap, de kolenrush op Limburg was begonnen. Mijnconcessies werden uitgegeven om in het midden van Limburg naar steenkool te graven. Nieuwe mijndorpen zoals Zwartberg, Winterslag en Waterschei werden opgetrokken, met tuinwijken, nieuwe kerken, scholen en casino's. Arbeiders stroomden toe, van binnen en buiten de grenzen.

Dromos