Sint Martinus

Ruime, deels romaanse, deels gotische, deels neogotische pseudo-basiliek, waarvoor zich het marktplein uitstrekt. De driebeukige romaanse kruiskerk uit de 11de-12de eeuw van Doornikse kalksteen, werd voorzien van een achtzijdige vieringtoren van Ledische zandsteen, die in de eerste helft van de 13de eeuw verhoogd werd met één verdieping. In de loop van de 15de eeuw, of zelfs iets later, werd de romaanse kerk gesloopt en vervangen door een gotische, rond de behouden viering. In 1652-53 wordt het gewelf en het dak van de middenbeuk vernieuwd door Adriaen Colaes naar ontwerp van meestermetser Godefroid uit Oudenaarde, en verhoogt Francois Marishal alle vensters. In 1659 wordt de triomfboog naar het hoogkoor verhoogd. De overige bogen en deze van de benedenkerk volgen in 1752-53, onder leiding van ingenieur de Mayer. Bouw van de zuidelijke sacristie in 1754 naar ontwerp van bouwmeester Bernardus de Wilde. In 1786 legde men een marmeren vloer in het koor, afkomstig van het voormalig Wilhelmietenklooster. Toevoeging van een vierde en vijfde zijbeuk in 1839-40 naar ontwerp van architect Johan Beeckman (Dendermonde). Nieuwe vloer in de benedenkerk: 1862, naar ontwerp van architect Beck (Antwerpen). Uiteindelijk wordt in 1888 een nieuwe voorgevel gebouwd naar ontwerp van architect Jules Goethals (Aalst).

Onroerend Erfgoed Vlaanderen