Indijking

De indijking van 'De Zwinduinen en -polders' startte in 1785 met de aanleg van de Hazegraspolderdijk. Hierdoor ontstond de Nieuwe Hazegraspolder. Twee jaar later volgde de indijking van de Zoutepolder door de Zoutepolderdijk. Op de strandvlakte bleven nog drie geulen actief die in de eerste helft van de 19de eeuw geregeld doorbraken. De duinbeek (paardenmarktbeek) en het microreliëf in het weiland aan de overkant van de Graaf Leon Lippensdreef zijn nog restanten van de meest westelijke geul van de drie. Bij zware stormen zetten deze drie geulen de dijken van de Hazegraspolder en de Zoutepolder onder druk. Een storm op 14-15 januari 1808 sloeg een bres in de Hazegraspolderdijk op de plaats waar we nu staan. Het wiel voor ons is een overblijfsel van deze dijkdoorbraak. Om de dijkbreuk te herstellen werd een Kraagdijk opgetrokken. Later werd op deze plaats een fietspad aangelegd en dit verklaart meteen de oorsprong van deze insprong! De westelijke tak van het toenmalige Zwinestuarium (ook gekend als Smokkelgat of Paardenmarktkreek) vormde ook een bedreiging voor de Hazegraspolderdijk en werd vanaf 1827 stapsgewijs afgedamd. In 1849 werd de Smokkeldam aangelegd. De bouw van de Internationale Dijk (1872-1873) was een laatste stap in de bedijkingsgeschiedenis. Vanaf dan stond het gebied niet meer onder invloed van de zee. De echte zeedijk kwam er pas in de periode van 1910 tot 1943.

Agentschap voor Natuur en Bos