Ganzepoot

Het sluizencomplex 'De Ganzepoot' is een cruciaal punt in het drainagesysteem. De vannen of uitlaatsluizen maken mogelijk dat de lage polders zich kunnen ontdoen van het overtollige water, terwijl de sluizen het waterpeil van de kanalen ten behoeve van de scheepvaart regelen. De deuren van de vannen zijn bij vloed gesloten, bij eb worden ze geopend om het overtollige water naar zee te loodsen. De eigenlijke sluizen worden gebruikt voor het versassen van schepen.
Via de “Ganzepoot” staat de Havengeul in verbinding met liefst zes verschillende verkeers- en/of drainagerichtingen: Het Nieuw Bedelfverlaat, De Gravensluis, Het Springverlaat, De Iepersluis, Het Veurne-Ambachtverlaat en De Veurnesluis.
In het verleden heeft het sluizensysteem van Nieuwpoort, door onderwaterzetting, er herhaaldelijk voor gezorgd de stad te vrijwaren van overrompeling en bezetting door vreemde legers. Franse en Duitse invallers hebben het aan den lijve, en tot hun scha en schande, moeten ondervinden.
De onderwaterzetting in 1914 tijdens “De Grooten Oorlog” blijft daarbij het meest tot de verbeelding spreken: op 4 augustus 1914 breekt de hel los en rolt de pletwals van de Duitse keizer Willem II ons land binnen. Koning Albert I doet een tragische oproep om de laatste lap grond die nog rest, afgezoomd door IJzer en Ieperlee, en met de zee in de rug, tot het uiterste te verdedigen. Deze verdedigingslinie houdt stand dankzij een bondgenoot die het water van de IJzer is. Toezichter van de Noordwatering, Karel Cogge, uit Veurne, kent het hydraulische net van vaartjes, beekjes en afvoerkanaaltjes die via de Nieuwpoortse sluizen hun water met de IJzer uitwisselen; en schipper Hendrik Geeraert uit Nieuwpoort weet hoe met het materiaal om te gaan. Zij openen de sluizen en laten het water het hinterland binnentrekken. Het stijgt buiten zijn oevers en zet de vlakte blank: het dwingt de vijand zich terug te trekken. Het front zal hier gestabiliseerd blijven tot het zegevierend eindoffensief in 1918.

Reacties Statistieken

| | Publiek