Graaf Visartpark

Het ontstaan van dit stukje groen, op de plek van de vroegere Bloedput, was een uitloper van het stedenbouwkundig project dat rond 1900 in dit stadsdeel tot stand kwam, nadat Sint-Pieters bij Brugge was gevoegd. Men verwachtte door de havenplannen voor Zeebrugge en door het graven van het Zeekanaal en de aanleg van de nieuwe Brugse binnenhaven een snelle expansie van de stad. Op advies van Koning Leopold II werd in 1897 de Duitse planoloog Hermann-Josef Stuben aangezocht om een modern woonkwartier aan de noordrand van de stad te realiseren. Na enkele wijzigingen aan Stübbens plan werden de werkzaamheden aangevat. De vestinggrachten aan de Komvest en de buitenvestinggracht aan de Gulden-Vlieslaan werden gedempt om openheid te scheppen en gedeeltelijk bebouwd te worden. In 1902 werd de aanleg van dit park goedgekeurd in het kader van het algemene plan voor de wijk. Het plan voor het park werd in 1904 opgemaakt door stadsingenieur Clément Salmon, naar aanwijzingen van burgemeester Visart de Bocarmé. In tegenstelling tot de meer romantische aanleg van bijvoorbeeld het Koning Astridpark of de vestingen, werd dit park volgens een strak lijnenpatroon uitgewerkt. Visart gaf er de naam aan van Henri Milne-Edwards (1800-1885). Deze in Brugge geboren Engelsman had een roemrijke carrière doorlopen als zoöloog in Parijs. De naam bleef echter onvoldoende in het Brugse collectieve geheugen vastgeankerd, zodat hij zonder noemenswaardige tegenstand verdween. In 1929, vijf jaar na de dood van burgemeester Visart, werd het park omgedoopt tot Graaf Visartpark.

Yvan Vandamme