WOII Vliegveld Y32

WO II Vliegveld Y32

We hebben een stukje Amerikaans erfgoed op Belgische bodem. Het 820ste Engineer Aviation Battalion van het Amerikaanse leger bouwde hier op 22 november 1944 het tijdelijke vliegveld Y32. De landingsbaan en taxibaan bestonden uit geperforeerde stalen platen die aan elkaar werden geklikt, zogenaamde PSP-platen of Pierced Steel Planking. Rondom het vliegveld legde het bataljon een aarden weg aan voor bevoorrading en bewaking. Op 10 december 1944 nam het leger het vliegveld in gebruik. Aanvankelijk diende het vooral voor de bevoorrading en de evacuatie van gewonden met C-47 Skytrain-transportvliegtuigen. Later kregen gevechtseenheden hier hun uitvalsbasis: eerst de Britse RAF 125 Wing, daarna de Amerikaanse 370th Fighter Group en de 405th Fighter Group. De gevechtsvliegtuigen vlogen ondersteuningsmissies, verkenden routes en vielen Duitse militaire posities aan. Het Amerikaanse leger sloot het vliegveld definitief op 29 mei 1945, aan het einde van de oorlog.

Afbeelding: Aarden weg rond WO II Vliegveld Y32. Copyright Onroerend Erfgoed

Wat gebeurde er met het vliegveld tijdens de oorlog? En wat rest er nog van?

Vliegveld Y32 is een Advanced Landing Ground (ALG) van het 820ste Engineer Aviation Battalion van het United States Army Air Force IX Engineer Command. Een tijdelijk door de geallieerden aangelegd vliegveld. Het Amerikaanse leger bouwde deze vliegvelden doorgaans via eenzelfde stramien, met faciliteiten zoals een militair kwartier, opslagplaatsen voor munitie, voorraden, brandstof, drinkwater en een klein elektriciteitsnet.

De bouw van Y32 startte op 22 november 1944. De Amerikanen nivelleerden en stabiliseerden eerst de heide. Daarna voerden ze 56 000 geperforeerde stalen platen aan vanuit Cherbourg, PSP-platen of Pierced Steel Planking. Die klikten ze aan elkaar om zo de 50 meter brede landingsbaan en de taxibaan aan te leggen. De staanplaatsen voor de vliegtuigen werden uitgevoerd in Square Mesh Track (MST). Dit was een door de Britten ontwikkeld zwaar metalen gaas op grote rollen. Een aarden weg rond het vliegveld maakte bevoorrading en bewaking mogelijk. Die weg is vandaag één van de weinige zichtbare restanten.

Het vliegveld was op 10 december 1944 gebruiksklaar. Aanvankelijk gebruikte het Amerikaanse leger het voor de bevoorrading en evacuatie van gewonden (Supply & Evac) met C-47 Skytrain-transportvliegtuigen. Van eind december 1944 tot 27 januari 1945 vormde het vliegveld de basis voor de Britse RAF 125 Wing. Eind januari 1945 stationeerde het vliegveld Amerikaanse gevechtseenheden, waaronder de 370th Fighter Group. Deze eenheid maakte gebruik van P-47 Thunderbolt-gevechtsvliegtuigen. In februari kreeg dit team versterking van de 405th Fighter Group. De gevechtsvliegtuigen vlogen ondersteuningsmissies, verkenden routes en vielen Duitse militaire posities aan.

De winter van 1944/1945 was de koudste winter van de eeuw. De infrastructuur van het vliegveld was zeer rudimentair. Door de koude, hevige sneeuwval en ijsvorming was Y32 in begin en midden januari 1945 dikwijls onbruikbaar waardoor de piloten moesten uitwijken naar het nabijgelegen vliegveld Y29 in As.

Om de Slag om de Ardennen te ondersteunen, ondernam de Duitse Luftwaffe een aantal aanvallen op geallieerde vliegvelden in Nederland en België. Deze operatie staat bekend als Operation Bodenplatte. Op 1 januari 1945 vielen een dertigtal Duitse jachtvliegtuigen Y32 vroeg in de ochtend aan, met vooral materiële schade aan de infrastructuur en de vliegtuigen. Een drietal mensen raakten gewond.

De gevechtseenheden kregen eind april 1945 een andere locatie. Met het einde van de oorlog werd het vliegveld op 29 mei 1945 gesloten en in 1947 ontmanteld. Burgers namen veel PSP platen mee als bouwmateriaal. Daardoor zie je in de omgeving nog veel schuurtjes met dit materiaal. Door het hoge gehalte mangaan in de platen zijn ze oersterk en roesten ze amper.

Info van Onroerend Erfgoed

Stepclub Oudsbergen