Convento de San Francisco - Cádiz - Andalusië

Het klooster van San Francisco werd in 1566 gesticht en aan het eind van de 17e eeuw herbouwd.

De kloostergebouwen, die na de ontmanteling aanzienlijk zijn gereduceerd, zijn gecentreerd rond een rechthoekige maniëristische kruisgang, ondersteund door Dorische zuilen in de onderste en Ionische zuilen in de bovenste galerij.

De kerk, met een rechthoekig grondplan, heeft een enkel schip, waaraan een reeks kapellen werd toegevoegd, waardoor zij de valse indruk wekt van een driebeukige kerk. De kapellen van La Veracruz, El Sagrario, San Diego, San Andrés, San Telmo en San Luis de los franceses zijn opmerkelijk vanwege hun artistiek en historisch belang. Aan de buitenkant vallen het profiel van de koepel en de zijdeur op, de laatste dateert uit het midden van de 18e eeuw en wordt omlijst door Korinthische pilasters met daarop een nis met een marmeren afbeelding van de heilige Antonius.

De toren, los van het kerkgebouw, dateert uit 1669 en heeft een vierkante plattegrond met daarop een achthoekige klokkentoren.
In de kerk valt het hoofdaltaarstuk op, het werk van Gonzalo Pomar, in verguld hout en gedateerd 1763. Het wordt in drie delen verdeeld door Korinthische zuilen, waarvan de schachten soms zijn vervangen door cherubijnen. De belangrijkste nis wordt ingenomen door een beeld van de Maagd van de Assumptie, een polychroom houtsnijwerk uit de 18e eeuw, afkomstig uit het nu verdwenen klooster van de Descalzos.

Onder de sculpturale schatten bevinden zich een Sint Franciscus van Assisi, toegeschreven aan Martínez Montañés en de Kruisiging van de Veracruz, in 1733 uit Napels meegebracht en toegeschreven aan Giussepe Piccano. Dit beeld wordt in processie gedragen op Paasmaandag en is de patroonheilige van de oudste van de boetebroederschappen van Cádiz in de Goede Week.

Een bezoek aan de binnenplaats wordt aanbevolen.
 

Auteur: Willem Vandenameele