Parroquia de San Andrés Apóstol - Córdoba

De kerk van San Andrés is een van de zogenaamde Fernandijnse kerken in Córdoba.

De kerk werd gesticht in de 13e eeuw en onderging talrijke verbouwingen in de 14e en 15e eeuw. De eerste verwijzingen naar de kerk van San Andrés dateren van 1246, een decennium na de christelijke verovering van de stad, toen de kerk in aanbouw was, terwijl er in 1277 bewijs is van de bezetting ervan door zes geestelijken. Het werd gebouwd op de overblijfselen van de oude basiliek van San Zoilo, die verbonden was met de beroemde Via Augusta, die de belangrijkste steden van het Romeinse Baetica verbond.

Een van de belangrijkste wijzigingen die de oorspronkelijke kerk transformeerden vond plaats aan het einde van de 16e eeuw, toen Hernán Ruiz II de nieuwe klokkentoren bouwde naar het model van de kerk van San Lorenzo, die ook door de architect in 1555 werd gebouwd. Ook de hoofdgevel van de kerk uit 1489 met een halfronde boog en gotische motieven werd voltooid.

De grootste veranderingen vonden ongetwijfeld plaats in de eerste jaren van de 18e eeuw, toen de oude middeleeuwse kerk het transept van de nieuwe kerk werd en de oriëntatie veranderde van oost-west naar noord-zuid. De renaissancegevel werd vanaf deze restauratie dichtgemetseld tot 1928, toen hij werd ontdekt en tegenwoordig te zien is vanaf de Calle Fernán Pérez de Oliva.

De hoogtepunten van het complex zijn de originele deur uit 1489 aan één kant van de kerk, de renaissancetoren en het hoofdaltaar, dit laatste het werk van de barokke beeldhouwer Pedro Duque Cornejo. Het heeft ook een belangrijk picturaal erfgoed met werken van de school van Céspedes, Antonio Monroy, Antonio del Castillo, enz.

Willem Vandenameele