Kapel van de Real Maestranza de Artillería de Sevilla

De Koninklijke Spaanse Academie definieert een maestranza, in zijn tweede betekenis, als "het geheel van werkplaatsen en kantoren waar de assemblages voor de artilleriestukken worden gebouwd en opnieuw samengesteld, evenals de rijtuigen en gereedschappen die nodig zijn voor hun dienst".

In 1985 werd de Maestranza de Artillería uitgeroepen tot Goed van Cultureel Belang in de categorie Monument.

Toen koning Alfonso X in de 13e eeuw de Atarazanas in het leven riep om galeien te bouwen voor campagnes in de Straat van Gibraltar, moesten ze goed bewapend zijn. Daarom werden een paar schepen toegewezen om kanonnen, kruit en andere militaire uitrusting op te slaan. Vanaf de 16e eeuw, met de overzeese handel, werden deze schepen dicht bij de zee grotendeels gebruikt om goederen op te slaan. In 1502, tijdens de voorbereidingen van Columbus voor zijn vierde reis naar Indië, vroeg hij om munitie uit het arsenaal van de Atarazanas. Vanaf 1513 kreeg het Casa de Contratación de Indias (sinds 1503 gevestigd in Sevilla) een kruitmagazijn, een school en een dienst voor zee- en landartillerie, en in het Alcázar was een wapenkamer gevestigd. De stad had ook een belangrijke artilleriefabriek in de wijk San Bernardo.

In 1552 werd in een Koninklijk Besluit bevolen dat er altijd een grote hoeveelheid wapens in de Atarazanas moest worden bewaard: "1500 arquebussen, 500 coseletes, 10500 morriones, 200 kwintalen buskruit, 500 veldpikes, 100 halve pikes, 300 dozijn gorgets en 200 hellebaarden en partesanas". Tijdens de bezetting van Portugal door de hertog van Alba (1580-1583) werden wapens uit de Atarazanas in Sevilla, dicht bij het Portugese land, gebruikt. Als gevolg hiervan gaf Filips II in 1587 toestemming om werkplaatsen en gieterijen op zijn schepen te installeren om permanent wapens te produceren.

In de 18e eeuw zou artillerie belangrijker worden in oorlogsvoering, zowel door paarden getrokken als door mensen gedragen. In 1719 werd bij Koninklijk Besluit de Maestranza de Artillería geïnstalleerd in 5 van de pakhuizen van de Atarazanas.

In 1758 tekende Juan Manuel de Porres een plan waarop te zien was waar de kolenbunker, smederijen, kantoren, etc. zich bevonden. In 1785 gaf vorst Karel III toestemming voor het uitvoeren van enkele verbouwingen. Aan de achterkant van het middenschip bevond zich een kapel waar in de 18e eeuw een schilderij van Santa Bárbara, beschermheilige van de artilleristen, door Alonso Miguel Tovar werd geplaatst. Dit werd in de 19e eeuw vervangen door een kopie van een Onbevlekte Ontvangenis door Murillo. Een ander opmerkelijk stuk was een grote ijzeren schaal uit de 18e eeuw van de smid Sebastián Conde. De huidige gevel dateert uit 1786. In 1873 verlieten veel van de wapens die gebruikt werden in de kantons van Sevilla en Malaga deze pakhuizen.

De Maestranza de Artillería was in bedrijf tot 1970. In dat jaar stopte de productiefunctie en werd het een rekruteringscentrum, archief en kantoren. In 1993 kocht de Junta de Andalucía het van het Ministerie van Defensie, verliet het en voerde archeologisch onderzoek uit op het gebouw. Tegelijkertijd werden de scheidingsmuren, valse plafonds en nieuwe behuizingen verwijderd om de oude gebouwen bloot te leggen, die vervolgens werden gebruikt voor culturele bezoeken.

Willem Vandenameele