Het Britse parlement stemde een opmerkelijke wet in 1714. Er was een grote nood om een oplossing te hebben voor rampen die enorme financiële verliezen voor de koopvaardij bedrijven met zich meebrachten. Op 8 juli 1714 werd daarom in het Britse parlement de Longitude Act gestemd. De overheid bood een prijs van £ 20.000 aan om een manier te vinden waarmee je de lengtegraad (positie) van een schip kon bepalen binnen een halve graad, of ongeveer 50 kilometer. De breedtegraad was al lang geen moeilijkheid, maar de lengtegraad was dat wel nog. Een man die de uitdaging aanging was een bescheiden klokkenmaker uit Yorkshire... John Harrison's oplossing was om een zeeklok, of 'chronometer' te bouwen. Het apparaat zou de ware tijd van de thuishaven meedragen naar elke uithoek van de wereld. Om de lengtegraad te berekenen op zee, moest je enkel maar jouw lokale tijd berekenen aan de hand van de zon en die tijd vergelijken met de chronometer. Als bijvoorbeeld de zon een uur eerder aangaf dan de tijd van jouw thuishaven op de klok, dan moest het schip 1/24ste van de weg rond de aarde, of ongeveer 1700 kilometer hebben afgelegd.
Bron: Sobel
| | Publiek | Engels
Londen Regio