Chiesa di San Carlo - Erice

De kerk van San Carlo Borromeo, in zijn huidige vorm, werd gebouwd na 1744, toen de oorspronkelijke kerk die was gehecht aan het gelijknamige klooster, gesticht in 1617, werd gesloopt.

Het complex bestaande uit de kerk en het klooster het werd bewoond door de nonnen van de Franciscaanse Derde Orde.

De kerk contrasteert de eenvoud van haar essentiële nauwkeurigheid met een rijke interne decoratie, die, door het overvloedige gebruik van stucwerk met architecturale en bloemmotieven, het werk onthult van authentieke, zij het onbekende ambachtslieden met Serpottiaanse inspiratie, die aan het einde van de 19e eeuw in kleinere steden werkten. de achttiende eeuw.

De gevel is gemaakt van zichtbaar, niet-vierkant metselwerk dat typisch is voor Erice-gebouwen, terwijl een enkel rechthoekig raam en een eenvoudige klokkentoren de kale architectonische eenvoud onderbreken.

Op het schip en in het koor bevinden zich galerijen met balkons beschermd door slakkenhuisroosters, en boven de ingang bevindt zich de "schola cantorum", die de stijl van de galerijen volgt. De aandacht verdienen een olieverfdoek van een onbekende kunstenaar met een afbeelding van de patriarch, en een oliepaneel van Pietro D'Andrea waarop de kruisiging is afgebeeld. Van bijzonder belang is de 18e-eeuwse Trapani majolica-tegelvloer.

De kloostergemeenschap is bekend om de bereiding van de typische "badia-desserts", die vandaag de dag nog steeds worden geproduceerd door de banketbakkers van Erice, volgens oude recepten.

Willem Vandenameele