Castello a Mare - Palermo

Het oude fort ligt in het Archeologisch park Castellammare en wordt sedert begin jaren 2000 volop onderzocht.

Een 3D-Animatie van het fortencomplex vind je hier.

Deze militaire citadel werd gebouwd vanaf de 10e eeuw, tijdens de Arabische overheersing.

De citadel had een donjon met torentjes in het midden. Een uitgestrekte esplanade scheidde het van de stad. Het kasteel werd versterkt in het Normandische tijdperk. Er grensden twee kerken aan, één aan de Cala, herbouwd door de Noormannen op een waarschijnlijk ouder bestaan ​​(moskee) en door hen gewijd aan Johannes de Doper; de andere, ook uit de Normandische periode, is de kerk van “S. Pietro la Bagnara ”, die naar de stad keek. Vestingwerken met ophaalbruggen, sloten, bastions en bolwerken werden later door Karel V van Habsburg aangemoedigd om de primitieve donjon en toren te verdedigen. Op 29 augustus 1593 stierven talloze mensen als gevolg van de explosie van twee kruitmagazijnen, waaronder de illustere dichter Antonio Veneziano, die daar gevangen zat om een ​​straf uit te zitten wegens smaad. 

In de 15e eeuw, onder het bewind van Ferdinand de Katholieke, werd de nieuwe stadsmuur gebouwd, breder dan de middeleeuwse, en werd de machtige cilindrische toren gebouwd aan de westelijke hoek van het fort: het "Bastion van Sint-Pieter". Bovendien werd vóór de fabrieken van het kasteel een toegangsgebouw toegevoegd, de zogenaamde Aragonese Poort, die nu volledig gerestaureerd is. Verder in het Bourbon-tijdperk werden andere vestingwerken toegevoegd. Tot de belangrijkste behoren het Bolwerk van San Giorgio, het Bolwerk van San Pasquale en het Bastion van de Prins van Lignè.

In 1860 werd het fort, door de bevolking beschouwd als een symbool van de macht van de Bourbons. Garibaldi kwam Palermo binnen en gaf op 25 juni opdracht tot de sloop ervan, wat gedeeltelijk werd uitgevoerd. De rest werd daarna verder gebruikt als militaire kazerne.

Tot 1922, het jaar waarin, om de nieuwe havenuitrusting met pier uit te bouwen, een van de meest absurde stedenbouwkundige rampen van Palermo werd beslist door de fascistische regering. De bulldozers van de McArthur Company uit Londen voltooide de sloop van het fort Castello a Mare, waarvan alleen de "Mastio" en de oude toegangsdeur tot het fort gedeeltelijk werden gered. In iets minder dan een jaar tijd werd acht eeuwen stadsgeschiedenis met de grond gelijk gemaakt,

We moesten wachten tot 1988, toen een belangrijk herstelproject, gefinancierd door de Europese Unie, van start ging. Het Castello a Mare was onbeweeglijk gebleven om de stad te bewaken terwijl deze vanaf de 12e eeuw groeide.

Tot 1923 had het fort een vierhoekige muur die aan twee kanten door de zee werd begrensd en die een enorm architectonisch complex bevatte, het resultaat van voortdurende renovaties en aanpassingen aan de verschillende behoeften die in de loop van de tijd ontstonden.

Vroeger samengesteld uit een grote donjon uit het Arabische tijdperk, enkele Normandische delen (zoals de Bagnara-kapel ), vijftiende-eeuwse bastions en entreegebied, een renaissancepaleis , een zestiende-eeuwse kerk (de Madonna di Piedigrotta , gebouwd op een oude Arabische moskee ), twee lage zeshoekige torens en vele andere bouwwerken en fabrieken uit recentere tijden.

Van de oude gebouwen zijn een deel van de hoofdtoren, de cilindrische toren en het toegangslichaam of de "Aragonese deur" overgebleven.

Willem Vandenameele