Johan van Oldenbarnevelt

Standbeeld van Johan van Oldenbarnevelt. Hij was was raadpensionaris van de Staten-Generaal tijdens de Tachtigjarige Oorlog. Hij werkte lange tijd samen met Maurits van Oranje (de zoon van Willem van Oranje), maar werd het slachtoffer van een door Maurits beheerst politiek proces en daaropvolgende executie door onthoofding. De twee zonen van Van Oldenbarnevelt, Reinier en Willem beraamden in 1623 een aanslag op prins Maurits om hun vader te wreken. Het plan lekte echter uit: Reinier werd terechtgesteld en Willem vluchtte naar het door Spanje bezette Brussel. Toen de moeder van Reinier om gratie voor haar zoon vroeg, heeft Maurits aan haar gevraagd waarom ze dat niet ook voor haar man had gedaan. Ze antwoordde daarop dat haar zoon wél schuldig was, haar man echter niet. Ook de dichter Joost van den Vondel hekelde het optreden van Maurits. Van den Vondel schreef uit protest twee gedichten, Op het stokje van Oldenbarnevelt en Geuse-Vesper of Siecken-Troost voor de Vierentwintigh, en een in de klassieke oudheid gesitueerde tragedie Palamedes, die parallellen bevatte met de val van Van Oldenbarnevelt, die de autoriteiten niet ontgingen. De Amsterdamse bestuurders straften hem met een zware boete; naar de maatstaven van die tijd had het erger gekund.

Dromos