Volmolen Epen

Edit

Classify

Create

Een watermolen is een molen die het stromen of vallen van water, bijvoorbeeld in een beek of een rivier, door middel van een waterrad omzet in rotatie-energie, die nuttig kan worden gebruikt.

De Epener Volmolen is een middenslagmolen. Bij middenslagmolens wordt het water halverwege het rad aangevoerd; het rad komt in beweging door zowel het gewicht als door de stroomsnelheid van het passerende water.
In 1761 wijkt de lakenfabrikant Johann Arnold von Clermont (1728-1795) uit naar Vaals. Hij hangt het Lutherse geloof aan en wordt daarom in zijn woonplaats Aken door de katholieken gedwarsboomd in zijn onderneming. De Epener Volmolen maakte in die tijd onderdeel uit van de Vaalser lakenindustrie die toen in volle bloei was. De afstand om het laken met paard en wagen van Vaals naar Epen en terug te vervoeren, was voor de fabrikanten geen belemmering. Door de ligging van de molen op de Geul was er een overvloed aan water beschikbaar om te kunnen vollen.
De watermolen is lange tijd in gebruik geweest voor het 'vollen' van geweven stoffen tot viltig en sterk laken. Vollen verbetert de kwaliteit van geweven stof. De stof wordt in grote eiken kuipen gelegd, die zijn gevuld met een mengsel van volaarde (een soort klei), lijnzaadolie, ranzige boter, urine en water. Stampers, aangedreven door de waterkracht van de Geul, drukken de stof plat. Veertien uur later is de lakense stof viltig, ruwer en sterker geworden.
De voor het vollen benodigde urine en ranzige boter loosde men na gebruik in de Geul. Niet vreemd dus, dat de Volmolen buiten de dorpskern van Epen is gebouwd.
In 1872 is de Volmolen omgebouwd tot graanmolen. Het graan dat er vandaag de dag door vrijwillige molenaars gemalen wordt, komt van natuurakkers en gaat naar een biologische veehouderij.