Het Groene Woud

Het Nationaal Landschap het Groene Woud is een gebied van 35.000 hectare binnen de driehoek Eindhoven - Tilburg - ’s�Hertogenbosch. Het gebied kent een kern van 7.500 hectare aan natuur, bestaande uit bossen, moerassen, heide en agrarisch populierenlandschap.
De zogenoemde leembossen (leem is materiaal dat fijner is dan zand) van Midden-Brabant vormen de natuurkern van het Nationaal Landschap Het Groene Woud. Ze hebben vaak een lange historie en hebben zich relatief natuurlijk ontwikkeld. Leembossen hebben een hoge biodiversiteit (veel soorten planten en dieren), dit hangt samen met de relatief vochtige bodems waarop ze zijn ontstaan.
Wat het Groene Woud bijzonder maakt, is de kleinschaligheid en daardoor de grote variatie in het landschap. De oorsprong hiervan voert ver terug in de tijd, toen de mens begon met het ontginnen van de woeste gronden. Dat is nog goed te zien aan de bolle akkers, die ontstonden door bemesting van arme gronden met heideplaggen en mest en waarvan rond Liempde en Haaren enkele voorbeelden te vinden zijn. Of aan de uitgestrekte populierenweides, zogenaamde coulisselandschappen. Een coulisselandschap is een halfopen landschap dat door de beplanting en bebouwing het karakter van een toneel met coulissen heeft. De beplantingen bestaan vooral uit houtwallen en heggen. Tijdens een gang door een coulisselandschap ziet men hierachter landschapselementen verdwijnen en even later weer verschijnen.
De Kampina (tussen Boxtel en Oisterwijk) is nog steeds een ruig natuurgebied. De naam Kampina is afgeleid van het Romeinse ‘Campina’, een andere naam voor Kempen, dat ‘woeste grond’ betekent. Het is een van de weinige plekken in Noord-Brabant waar geen bebouwing waarneembaar is.
De ontstaanswijze van de Oisterwijkse vennen (ondiepe meertjes op zandgrond) is niet in alle gevallen geheel zeker, maar aangezien er in de directe omgeving zowel stuifzandgebieden als beekdalen liggen, neemt men aan dat er zowel uitwaaiingslaagten als stroomdalvennen bij zijn.
Merkwaardig is in ieder geval de aanzienlijke variatie tussen de vennen.
De Kampina en de Oisterwijkse Vennen (beide aangewezen als aardkundig monument) vormen samen een mooi voorbeeld van het licht glooiende Brabants dekzandlandschap met paraboolduinen, bossen, heidevelden, vennen en overgangen naar schraalgraslanden in beekdalen.

BIJ DE FOTO
Het Van Esschenven in Oisterwijk is gelegen in een langgerekte uitgeblazen laagte tussen zuidwest-noordoost lopende dekzandruggen. Overeenkomstig de overheersende windrichting liggen de hoogst opgewaaide ruggen en duinen aan de oostzijde van het ven.

flowrider