Hekendorpse Boezem

De polders in het Groene Hart werden tot de uitvinding van de stoommachine bemalen met windmolens. Door ontwatering gingen de polders geleidelijk steeds verder inklinken van die (grasland)polders moest het water alsmaar verder omhoog gebracht worden om af te kunnen laten op rivieren. Dit deed men door middel van het aanleggen van polderboezems die omkaad werden. Watermolens pompten dan water in de boezem wat vervolgens bij lage waterstanden op de rivier werd geloosd. Ook in de polder Groot Hekendorp welke is gelegen aan de noordkant van de Hollandsche IJssel tussen Oudewater en Hekendorp heeft men dit systeem toegepast. In het midden van de polder ligt een voormalige polderboezem, die eeuwenlang een belangrijke functie heeft vervuld voor de afwatering van de polder.

De polder Groot hekendorp wordt reeds in 1516 genoemd. Er wordt dan gerept over jaarlijkse bijdragen voor het onderhoud van sluizen, dijken en molens door het Groot Waterschap Woerden. De polder Groot Hekendorp behield samen met de polder Stein welke in het Hoogheemraadschap van Rijnland was gelegen, het langst van alle polders tussen de Oude Rijn en Hollandse Yssel zijn afwatering gericht op de Hollandse Yssel. De polder werd bemalen met een 2-tal watermolens, die aan de noordkant van de Hekendorpse Boezem stonden en het bezwaarwater door de boezem via de 'Heeckendorpse Sluys' onder de winterdijk door op de Hollandse Yssel loosden. Waarschijnlijk waren het twee achtkantige bovenkruier, maar na een 18e eeuwse kaart diepgaand bestudeerd te hebben is het vrijwel zeker dat het om standerdmolens van het type wipmolen ging. Op een kaart van 1670 getekend door Lustus en Davidt Vingboom staan de molens aangegeven als de 'Hekendorpse Molens'. Rond 1815 is men gestopt met de boezembemaling.Na het beëindigen van de Hekendorpse Boezem kreeg de polder toestemming om het water van Groot Hekendorp via een watermolen uit te slaan op de Dubbele Wiericke.

routeburo