Geopad 129b-De Stompert

Door het volgen van deze route kan een rondwandeling worden gemaakt over de noordelijke flanken van het hoogste stuwwalgedeelte. Eikenstrubbenvegetaties worden er afgewisseld door heiderelicten.

1. De Stompertroute begint bij het paneel dat informatie geeft over het natuurpad. Dat paneel staat even voor het noordelijk eind van de smalle verharde weg die de dagrecreatiezone De Bergjes in de lengterichting ontsluit. Vanaf het informatiepaneel loop je naar het eind van de recreatieweg, waar een zandweg de mogelijkheid biedt rechtsaf te slaan. Ga die zandweg volgen tot hij na zo’n zeshonderd meter op een T-kruising met een verharde weg eindigt. Intussen passeer je links al snel een perceelsgedeelte met verscheidene grafheuvels. Met name rechts trekt dan een heiderelict de aandacht. Doordat de oppervlakte historische heidevegetaties in de vorige eeuw sterk afnam zijn de ervoor kenmerkende flora en fauna veel zeldzamer geworden. Plantensoorten die daardoor minder algemeen werden zijn onder andere kruipbrem, grondster, mannetjesereprijs, vleugeltjesbloem, muizenoortje, hondsviooltje en tormentil.
Even voor de T-kruising wordt de zandweg wat bochtiger.

2. Op de T-kruising zie je rechts voor je een flink heideterrein, waarvan het oppervlak wordt verlevendigd door een noordnoordoostwaarts lopende vallei. Aan de overzijde wordt deze laagte gemarkeerd en geaccentueerd door een groep oude dennen.
Bij de T-kruising staat een bankje waarop even zou kunnen worden uitgerust om van het uitzicht over de heide te genieten.
Na dat al dan niet gedaan te hebben ga je rechts de verharde weg volgen. Deze hoofdontsluiting brengt ons naar de steile noordnoordwestflank van de stuwwalribbel die bekend zou worden als De Stompert. Intussen zul je bemerken dat de vallei die je eerst in de verte zag de verharde weg nadert en diagonaal kruist.

3. Even later wordt schuin rechts weer een zandweg gevolgd. De wit gemarkeerde route gaat dan enkele honderden meters onderlangs de stuwwalribbel van de Stompert zwabberen. Je passeert dan het begin van de vallei, waarmee de route je reeds op de verharde weg liet kennismaken. Even voorbij het dalbegin loopt het natuur-/geopad langs de mul gereden pas tussen de stuwwalribbels De Stompert en het Soesterhoogt. Beide ribbels liggen niet in elkaars verlengde. De stuwwalribbel Het Soesterhoogt domineert haar omgeving namelijk een paar honderd meter noordelijker dan De Stompert.
Je bent nu terechtgekomen in een gebiedsdeel waar de natuurlijke geostructuur nogal werd aangetast door allerlei grondverzet. Dit hield vroeger vooral verband met het kleinschalig delven van grind of leem. In de tweede helft van de vorige eeuw werd de natuurlijke geostructuur vervolgens nog aangetast door de inrichting en het gebruik van het terrein voor militaire oefeningen. Met name de aanleg van hellende oefenbanen voor terreinvoertuigen zou ingrijpende gevolgen hebben.
Waar grondverzet uitbleef behielden de kronkelige eikenstrubbenvegetaties hun botanische waarde. Gebleken is dat er veel mossen en korstmossen voorkomen. Speciale aandacht verdient daarbij het voorkomen van het lichtgroene boerenkoolkorstmos op horizontale takken van de eiken.

4. Voorbij de zanderige pas beklimt het natuurpad de zuidflank van de tot bijna 44 meter boven NAP reikende stuwwalribbel ’t Soesterhoogt, die het even later aan de noordkant weer zal afdalen.
Daarbij draait de route geleidelijk naar een noordelijke richting. Je komt dan terecht in een gebied waar de strubbenvegetaties afwisselen met enkele heiderestanten. Rechts passeer je ter plekke van de heide tweemaal een markante ovale terreindepressie van onbekende genese. Op het her en der door erosie verlaagde natuurpad zie je meermalen ontsluitingen van de oppervlakkig uitgeloogde en deels “gebruinde” stuwwalbodems.
Intussen is duidelijk te horen dat onze route de nabijheid van de drukke Van Weerden Poelmanweg (N 413) heeft opgezocht. Daar leidt ze je tenslotte langs de rand van het oefenterrein naar de plek van de dagrecreatieve zone waar de wandeling begon.