Born Ride 2019

Via Bemelen rijden we over een sporthistorische weg richting de Geul. We volgen kort het succesvolle spoor van Mathieu van der Poel. Als we het Geuldal bij Rothem verlaten, trekken we écht richting Westelijke Mijnstreek. De rook van de oude mijnen heeft plaatsgemaakt voor de pluimen van Chemelot. Deze laten we voorlopig links liggen. Voor wie bergop wil vliegen, is er een korte klim richting Maastricht-Aachen Airport. Draaiend en kerend is het dalen en kort klimmen, waaronder de prachtige geleidelijke heuvelklim ‘Waterval’ en verkennen we de velden tussen Munstergeleen en Puth. Let op: na regen kan hier wat Limburgse löss en grind van de akkers en velden de weg op zijn gespoeld.

Na 47 kilometer, bijna op de helft, zal er een koffiestop zijn met de lekkerste koffie van Zuid-Limburg (ook hier is vlaai/gebak/lunch mogelijk mocht het noodzakelijk zijn). Tip: de BOON Cappuccino. Als je de eerste slok koffie neem besef je dat jij al enkele onbekende heuvels in de Westelijke Mijnstreek achter de kiezen hebt. Wat gaat er nog komen? Na de coffeebreak golft het nog een beetje op en neer, maar echt steil wordt het nooit. Op gegeven moment steken we met de Veerboot de Maas en de grens over. Op Belgisch, doch Limburgs, grondgebied wordt koers gezet naar Maastricht op verkeersluwe fietspaden in het ‘Fietsparadijs Belgisch Limburg’. We volgen de Maas en de Zuid-Willemsvaart in de richting van de stad. Bij mooi weer is het hier prachtig, bij wind afzien. Als we weer Nederland binnenrijden is het opletten geblazen, want dwars door de stad gaan we richting ons startpunt. Als de tijd en de vorm het toelaat en de gifbeker helemaal moedwillig leeggedronken moet worden, is er nog een mooi, pijnlijk toetje. Vergeet niet te zwaaien naar de Maastrichtse Stehgeiger als je dat nog kunt.