Het Pajottenland ligt net ten zuidwesten van Brussel en is vergelijkbaar met de Vlaamse Ardennen: kasseiwegen, smalle straatjes, heuvelachtig boerenlandschap doorsneden door vele beken. De beklimmingen zijn er echter niet zo lang als in de Vlaamse Ardennen, en in de regel niet zo steil. Dus is het hier aangenaam fietsen, over zeer rustige wegen (als je de grote doorgaande steenwegen vermijdt). 

De route start bij de kerk van Wambeek, niet ver van de E40 maar net ver genoeg om uit het drukke gebied rond de snelweg E40 en van Ternat te blijven. De route volg je met de wijzers van de klok mee.
Er ligt één kasseistrook van zo'n 900 meter lengte in de route (de Rosweg tussen Lennik en Sint-Gertrudis-Pede), met betonnen watergoot er langs. Maar je moet rekening houden met het feit dat pleinen in dorpen ook in kasseien zijn uitgevoerd.  

De route gaat ook even buiten het Pajottenland naar de vallei van de rivier de Dender, die je volgt over het vrijliggende geasfalteerde fietspad over het jaagpad tussen Grimminge en Zandbergen. Let op: je bereikt dit fietspad door achter de kerk van Grimminge over het smal geasfalteerde voet/fietspaadje naar de Dender te fietsen.

De route is een afwisseling van golvende wegen, klimmetjes die vaak vals plat zijn, en soms een echte beklimming waarbij de zwaardere beklimmingen (de steilere tot 14%) bewaard zijn gebleven tot het tweede deel van de route (rond het dal van de Grote Molenbeek tussen Strijland en Gooik).

Achtereenvolgens krijg je de volgende beklimmingen voor de wielen:
- klim vanuit Wambeek naar Goudveerdegem (niet over de doorgaande kasseiweg),
- Mierenberg,
- Kesterberg (tot de doodlopende top),
- Hekkelenberg,
- Steenhoutberg,
- Congoberg,
- Waterschapstraat (Bosberg),
- Bovenkassei (klim van Zandbergen naar Nieuwenhove en nee, geen kasseien),
- Woestijn,
- Bergenbroek,
- Stuivenberg,
- Hunselberg.