Iglesia de San Marcos - Sevilla

De kerk van San Marcos bevindt zich in Calle San Luis, de hoofdstraat van de Romeinse stad, die later de hoofdstraat van het islamitische Sevilla zou worden.

De fundering van deze kerk gaat terug tot de "Repartimiento" die werd uitgevoerd door koning Fernando III El Santo na de inname van de stad in 1248, op de plek van een oude islamitische moskee, waarvan de minarettoren nog steeds bewaard is gebleven. Door de conflicten tussen de hertogelijke huizen van Medina Sidonia en Arcos werd de kerk afgebrand en herbouwd in 1478. In 1911 werd de kerk uitgeroepen tot een filiaal van de parochiekerk van San Julián en later als een nieuwe onafhankelijke parochie.

Op 18 juli 1936 werd de kerk afgebrand en geplunderd en verdween al het meubilair. De architectonische kenmerken komen overeen met de algemene kenmerken van 14e-eeuwse parochiekerken in gotisch-Mudejar stijl en het is een van de minst getransformeerde kerken van deze groep. Het interieur van de kerk, met volledig witte muren, is vrijwel vrij van toegevoegde versieringen, waardoor de schoonheid van de constructieve elementen nog beter tot zijn recht komt.

De toren is ook erg belangrijk, met een zeer slanke vierkante plattegrond, gelegen aan de gevel. Aan de buitenkant heeft het dubbele ramen omlijst door alfiz en versierd met sebka panelen, vergelijkbaar met die in andere kerktorens, zoals Omnium Sanctorum en de Giralda zelf in de kathedraal van Sevilla. Het komt overeen met de minaret van de oude moskee die op deze plek stond, voor de kerk zelf. Deze toren werd in 1916 gerestaureerd door de Sevilliaanse architect Aníbal González.

Willem Vandenameele