Iglesia de San Lorenzo - Sevilla

De kerk van San Lorenzo is een gotische-Mudejar tempel gesticht in de 13e eeuw, maar de oudste overblijfselen dateren uit de 14e eeuw.

Ze werd verbouwd in de 18e en 19e eeuw. Oorspronkelijk had deze kerk drie schepen, wat in die tijd gebruikelijk was. De werken die de kerk heeft ondergaan, hebben geleid tot de vergroting van de zijschepen tot de huidige vijf.

De buitenkant van de kerk vertelt ons over het historische proces van het gebouw, dat architecturale elementen van verschillende stijlen mengt. De toren, zichtbaar vanaf elk punt, is Mudejar en heeft verschillende klokken die werden toegevoegd in de 18e eeuw. De gevel bevat religieuze tegels met afbeeldingen die verband houden met de parochie: Gran Poder, Cardenal Spínola, Las Ánimas en de maagden van Dulce Nombre en Soledad.

Het hoofdaltaar, ontworpen door Juan Martínez Montañés, is gewijd aan de heilige Laurentius en zijn leven. Het bevat beelden van de gekruisigde Christus, de titelheilige van de tempel en engelen, werken van de broers Felipe en Francisco Dionisio de Ribas en gemaakt in de 17e eeuw. De pastorie heeft verschillende olieverfschilderijen van grote artistieke waarde van Juan de Uceda en Francisco Pimentel.

De Broederschap van de Dulce Nombre, in de volksmond La Bofetá genoemd, trekt elke Goede Week vanuit San Lorenzo. De dreigende paso de misterio en het prachtige baldakijn trekken duizenden mensen naar het plein waar de kerk staat, dat elke Heilige Dinsdag volstroomt om Jesús ante Anás te zien, van Castillo Lastrucci uit 1923, en de Virgen del Dulce Nombre, ook van Castillo Lastrucci maar uit 1923.

De Hermandad de la Soledad de San Lorenzo heeft ook haar canonieke zetel in deze kerk. De Virgen de la Soledad wordt vereerd in een van de kapellen, waar je kunt bidden tot een anoniem beeld dat wordt beschouwd als de oudste treurige maagd van Sevilla. De processie vindt plaats op Heilige Zaterdag.

Willem Vandenameele