Van Vloethemveld naar Snellegem

Achteraan de parking volgen we een dreef richting Vloethemveld. De inheemse bomen en struiken werden in het najaar van 2023 aangeplant op voormalige landbouwgrond. Het bijna 8 hectare grote Merleytebosch (1) maakt deel uit van het Vloethemveld.

5 -> 6 -> 7 -> 8 -> 29     Grote varens

De kern van het bos-heidegebied is helaas enkel met een gids toegankelijk. De draad van Bekaert houdt hier al enkele decennia goed stand. Net voorbij het MTB-funpark gaan we rechtsaf door een indrukwekkend beukengewelf. Sommige varens reiken zo hoog als een volwassen man.

De Heidetoren (2) is een uitkijktoren aan de rand van het beschermde heidegebied. De rode dopheide bloeit er vanaf juni tot september. In de paar minuten op de toren zien we verschillende roofvogels passeren.

29 -> 30 -> 41 -> 35       Geur van het dorp

Het dichtbegroeide bos is er pas laat gekomen. Oorspronkelijk was het Vloethemveld een woest heidegebied. Het Sint-Janshospitaal uit Brugge kreeg de grond cadeau van de graaf van Vlaanderen en begon het meteen te ontginnen. Hier bevonden zich ook veldvijvers waar zoetwatervis werd gekweekt. Langs een kasseiweg met een lange voorgeschiedenis verlaten we het bos.

Aan de omwalde Vloethemveldhoeve (huisnummer 19) houden we rechtdoor aan op het rechtse pad. Vanuit deze hoeve werd de ontginning van het gebied gecoördineerd. In 1770 kozen de broeders van het Sint-Janshospitaal voor een drooglegging en bebossing.

Waar we de eerste huizen van Snellegem bereiken, ruikt het naar stoofvlees die in de pot ligt te pruttelen. Voorbij estaminet Alainprovist gaan we rechtsaf en stappen we door een aantal woonwijken naar het centrum.

35 -> 34 -> 33 -> 23 -> 24 -> 32 -> 31     Romeinse weg

Restaurant ’t Oosthof (3) is omwald. De witte toegangspoort dateert van de 16e eeuw. Deze plek is veel ouder en gaat terug tot de vroege middeleeuwen. Snellegem was het centrum van de streek en in ’t Oosthof woonde de plaatselijke heer. De beroemde schrijver en dichter Jacob van Maerlant was in de 13e eeuw de klerk van de toenmalige heer van Snellegem.

Via de lange Hageweg trekken we zuidwaarts naar Zedelgem. De Diksmuidse Heirweg maakte 2000 jaar geleden deel uit van de Romeinse weg van Kassel naar Brugge. Ter hoogte van het Maantjeveld (4) gaan we rechtsaf. Dit kronkelende mysterieuze straatje dankt zijn naam aan een al lang verdwenen veldvijver in de vorm van een halve maan.

31 -> 28 -> 27 -> 9 -> 10 -> 3 -> 4 -> 5 (-> 57)     Duitse kunst

Terug in het bos wisselen loof- en naaldbos elkaar snel af. In de Snellegemdreef waarschuwt een bord voor naderende stoomlocomotieven. Kort na WO I werd het Vloethemveld een munitiedepot. Vanaf de jaren ’20 werd de munitie aangevoerd per trein.

Naast het bezoekerscentrum (5) staan twee grote kunstwerken onder een afdak. Ze werden gemaakt door Duitse krijgsgevangenen. Na WO II richtten de Britten hier een Prisoners of War – camp in met een capaciteit van 63.000 gevangen. De leefomstandigheden waren erbarmelijk. Het onthaalgebouw is in het weekend en op woensdag open vanaf 13 uur.

De meeste kaarsrechte dreven dateren uit de tijd van de bosontginning eind 18e eeuw. Ze kregen allemaal namen die verwijzen naar de geschiedenis van dit prachtige bos.

Aan knooppunt 4 maken we een omweg richting de Waterhut (6), een vogelkijkhut dieper in het natuurgebied. Je kijkt er uit over een vijver die na WO I werd gegraven. Met het zand werden de zogenaamde merlons opgeworpen, dat zijn kleine omwallingen waartussen munitie kon bewaard of vernietigd worden zonder verdere schade te berokkenen.

Terug op het pad blijven we de rand van het Vloethemveld volgen tot aan knooppunt 5, waar we via dezelfde weg terugkeren naar de parking.

(Marijn Follebout, 24-5-2025)