Pavel D

Ik hou van mtb! test Een mountainbike (MTB[1]) of mountainbike is een fiets die is ontworpen voor off-road fietsen. Mountainbikes delen enkele overeenkomsten met andere fietsen, maar bevatten functies die zijn ontworpen om de duurzaamheid en prestaties in ruw terrein te verbeteren, waardoor ze zwaarder, complexer en minder efficiënt zijn op gladde oppervlakken.[2] Deze omvatten doorgaans een verende voorvork, grote noppenbanden, duurzamere wielen, krachtigere remmen, een recht, extra breed stuur om de balans en het comfort op ruw terrein te verbeteren, en een versnelling met brede overbrengingsverhouding die is geoptimaliseerd voor topografie, toepassing (bijv. steil klimmen of snel dalen) en een frame met een veringsmechanisme voor het achterwiel. Achtervering is alomtegenwoordig in zwaardere fietsen en nu zelfs gebruikelijk in lichtere fietsen. Dropper zadelpennen kunnen worden geïnstalleerd zodat de berijder de zithoogte snel kan aanpassen[3] (een verhoogde zitpositie is effectiever om te trappen, maar vormt een gevaar bij agressieve manoeuvres). Mountainbikes zijn over het algemeen gespecialiseerd in gebruik op bergpaden, singletracks, brandwegen en andere onverharde oppervlakken. Naast het feit dat ze gebruikt worden om te reizen en te recreëren op deze oppervlakken, gebruiken veel mensen mountainbikes voornamelijk op verharde oppervlakken; sommigen geven misschien de voorkeur aan de rechtopstaande positie, soepele rit en stabiliteit die mountainbikes vaak bieden. Mountainbiketerrein bestaat vaak uit rotsen, wortels, los vuil en steile hellingen. Veel paden hebben extra technische trailelementen (TTF) zoals boomstammen, boomstamritten, rotstuinen, skinny's, gap jumps en wall-rides. Mountainbikes zijn gebouwd om dit soort terrein en kenmerken aan te kunnen. De robuuste constructie in combinatie met sterkere velgen en bredere banden heeft deze fietsstijl ook populair gemaakt bij stadsfietsers en koeriers die door kuilen en over stoepranden moeten navigeren.[4] Sinds de ontwikkeling van de mountainbikesport in de jaren 70 hebben zich veel nieuwe subtypen van mountainbiken ontwikkeld, zoals crosscountry (XC), enduro, allmountain, freeride, downhill en diverse baan- en slalomvarianten. Elk van deze plaatsen dif Er worden hoge eisen gesteld aan de fiets, waardoor verschillende ontwerpen nodig zijn voor optimale prestaties. De ontwikkeling van MTB's heeft geleid tot een grotere veerweg, nu vaak tot wel 8 inch (200 mm), en versnellingen tot 13 versnellingen, om zowel klimmen als snelle afdalingen te vergemakkelijken. Vooruitgang in versnellingen heeft ook geleid tot de alomtegenwoordigheid van "1x"-aandrijflijnen (uitgesproken als "one-by"), waardoor de versnellingen worden vereenvoudigd tot één kettingblad voor en een cassette met een breed bereik achter, meestal met 9 tot 12 tandwielen. 1x-versnellingen verminderen het totale gewicht van de fiets, vergroten de bodemvrijheid en vereenvoudigen het proces van versnellingskeuze aanzienlijk, maar aandrijvingen met 2 of 3 tandwielen worden nog steeds veel gebruikt op instapfietsen. De uitdrukkingen "all terrain bicycle", "all terrain bike" en het acroniem "ATB" worden gebruikt als synoniemen voor "mountainbike",[5][6][7][8][9], maar sommige auteurs beschouwen ze als passé.[10] test asdasd