Chiesa Chiesa di Sant'Antonio Abate - Erice

De kerk van Sant'Antonio Abate is een van de oudste religieuze gebouwen in de stad Erice. Het ligt in een perifeer gebied van Erice, vlakbij de Joodse begraafplaats, langs de weg van Porta Spada naar de Spaanse wijk. De oorspronkelijke kerk is vermoedelijk gebouwd in de 13e eeuw.

Tijdens de pestepidemie van 1625 werd het gebruikt als quarantaineplaats. In 1541 werd een tweede schip toegevoegd aan het oorspronkelijke, omzoomd door Toscaanse zuilen. Het was een van de vier parochies van Erice, maar toen de instroom van parochianen afnam door de leegloop van het omliggende gebied, werd het aan het begin van de 20e eeuw gesloten voor de eredienst.

In de jaren 1950 werd het gebruikt als zomerkamp en werd er een vloer opgehoogd, wat het uiterlijk van het gebouw vervormde en het interieur totaal veranderde, met zijn zeldzame tweebeukige plattegrond. Onlangs werd het gebouw zorgvuldig gerestaureerd en kreeg het zoveel mogelijk zijn oorspronkelijke lijnen terug. Samen met de kerk van St. Catharina van Alexandrië vertegenwoordigt het meest emblematische en fascinerende dat Erice zijn bezoekers kan bieden.

In november 1955 werd een fresco met de afbeelding van een heilige, dat oorspronkelijk een van de pijlers sierde van de ogivale boog die de traveeën van de hal scheidt, losgemaakt om opnieuw te worden gemonteerd in het regionale museum Pepoli in Trapani, waar het nog steeds wordt tentoongesteld. Het werk moet gedateerd worden tussen het einde van de 12e eeuw en het begin van de volgende eeuw, maar een latere datum, aan het einde van de 14e eeuw, is waarschijnlijker. De afbeelding toont een zegenende heilige met zijn rechterhand, terwijl hij met zijn linkerhand een boekrol vasthoudt. De figuur behoudt de kalmte die typisch is voor de Byzantijnse iconografie. "Dit fresco heeft een intense chromatische levendigheid en een vloeiende omlijning die een 'gecultiveerde' oorsprong suggereren, het werk van een onbekende schilder met een Byzantijnse opleiding, behorend tot die groep kunstenaars waarvan de circulatie in de Italo-Griekse kloosters van Sicilië en Calabrië op grote schaal is bewezen.

Willem Vandenameele