Monastero di Sant'Agostino - Siena

De Augustijnen begonnen in 1258 met de bouw van de kerk en het aangrenzende klooster, dat meer dan vijftig jaar duurde en in de loop der eeuwen werd uitgebreid en verbouwd, vooral in de 15e eeuw, tussen 1450 en 1490. In november 1492 bestemde graaf Baldo di Mariotto Lucarini, patriciër van Siena, in een codicil van zijn testamentaire beschikkingen 50 florijnen voor de uitgaven in verband met de uitvoering van het hoogaltaarstuk.

Na een rampzalige brand in 1747 was een volledige renovatie nodig, die onder toezicht stond van Luigi Vanvitelli, van 17 juli 1747 tot 1755. In 1785 sloot de naburige parochie van San Salvatore zich aan bij de kerk, die toen de titel van parochiekerk kreeg. In het begin van de 19e eeuw, met de Napoleontische opheffing van de religieuze orden, moesten de Augustijnen het klooster verlaten, dat werd toevertrouwd aan het internaat van Tolomei. De Augustijnen keerden enkele jaren later terug om de parochie te leiden, maar omdat zij het klooster niet opnieuw konden betrekken, moesten zij zich in een klein huis vestigen. Aan het einde van de 20e eeuw verlieten zij het gebouw voorgoed en werd de kerk toevertrouwd aan het bisdom van Siena.

willem vandenameele