Oud Station

In het oude station van Sint-Eloois-Vijve, een beschermd monument sinds 2002, kan je de verwevenheid tussen de spoorwegen en de vlasnijverheid ook letterlijk zien: onder de kroonlijst zijn unieke tegels met taferelen uit de vlasbewerking aangebracht.

In de tweede helft van de 19de eeuw en de eerste helft van de 20ste eeuw is de vlasnijverheid de grootste industrie van de Leiestreek. Uit Rusland, Nederland en Frankrijk worden enorme hoeveelheden vlas aangevoerd om hier geroot, gebrakeld en gezwingeld te worden. Het eindproduct, de textielvezels, gaat eerst naar opslagplaatsen in Kortrijk en wordt van daaruit naar grote industriële spinnerijen gestuurd, meestal in het Verenigd Koninkrijk.

De spoorwegen spelen een cruciale rol in dat transport. Als in 1868 de spoorlijn Anzegem-Tielt opengaat, zijn de verwachtingen dan ook hooggespannen in Sint-Eloois-Vijve, maar het vergt aanhoudend lobbywerk voor er in 1889 eindelijk ook een station in het dorp komt - op de historische foto zie je dat oude station.

Het wordt een eindbestemming voor veel goederentreinen: hier wordt het vlas overgeladen op boerenkarren en verspreid over de vele fabriekjes in de omgeving. Het gebouw blijkt al na een paar jaar te klein te zijn, en in 1913 gaat het huidige station open. Dat wordt zwaar beschadigd als de Duitsers in 1918 de sporen opblazen. Begin jaren twintig wordt het heropgebouwd.

Na de Tweede Wereldoorlog krijgt het goederenvervoer via het spoor ernstige concurrentie van de vrachtwagen. Ook de vlasnijverheid is een aflopend verhaal, en in de jaren vijftig wordt de spoorlijn Anzegem-Tielt opgebroken. Het stationsgebouw blijft leeg achter.

Réactions Statistiques

| | Publique