Waterreservoir

Eind jaren 1950 bouwt feitelijke vereniging de Verenigde Roters dit betonnen reservoir. De volledige installatie bestaat uit de toren, een waterleiding van acht kilometer en een pompstation op een oude Mandelarm. Ze heeft dienst gedaan tot 2007.

De vlasbewerking is vanaf de tweede helft van de 19de eeuw de belangrijkste industrie in de Leiestreek. Ook hier in Izegem, dat toch meer bekend staat om zijn schoenen- en borstelindustrie, heb je vlasfabriekjes.

De vlasvezels zitten als het ware vastgeplakt aan de houtachtige kern van de vlasstengel. Om ze los te maken heb je een bacterieel rottingsproces nodig. Dat wordt roten genoemd. Vanaf het midden van de jaren 1920 neemt
het warmwaterroten een hoge vlucht: gesloten betonnen bakken worden vol vlas gepropt en daarna verder aangevuld met water van ongeveer 32 graden.

Een twaalftal vlasbazen uit de Izegemse wijk Bosmolens en buurgemeente Sint-Eloois-Winkel hebben moeite om aan voldoende water te komen voor hun rootputten. Ze slaan de handen in elkaar en leggen een waterleiding aan van een oude Mandelarm bij het Kanaal Roeselare-Leie tot deze plek - die wordt gekozen omdat ze op het hoogste punt van Izegem ligt, 31 meter boven de zeespiegel. De installatie is operationeel in 1958.

Er woedt op dat moment een grote crisis in de vlasnijverheid, maar het reservoir kan gelukkig blijven dienen: heel wat vlassers schakelen over op de tuinbouw.

De installatie blijft in gebruik tot 2007, de laatste vlasser was er al in 1993 mee opgehouden. De Verenigde Roters bestaan nog altijd.

Reacties Statistieken

| | Publiek | Duits • Engels • Frans