Mijn blog: http://blauwkruikje2.wordpress.com/

Over wandelen …

~“Lange wandelingen zijn wijze heelmeesters”

Pascal Verbeken is schrijver van literaire non-fictie. Voor zijn volgende boek stapt hij vaak door Brussel.

 “Voor mijn boek Grand Central Belge ging ik dikwijls wandelen langs de gelijknamige negentiende-eeuwse spoorlijn. Een openbaring. Daar lag een verzonken België, dat ik met de motor of de auto nooit kon ontdekken.” “Wandelen is het verlangen naar de roes. Het duwt je brein vrij snel in een stream of consciousness: je bent tegelijk afwezig en aanwezig. Een weldadig gevoel. Het is wetenschappelijk aangetoond dat regelmatig wandelen je hippocampus vergroot, dat deel van het brein dat geassocieerd wordt met het leren en de herinnering. Wandelen is misschien wel de krachtigste doping voor je creativiteit. Het is ook nooit tijdverlies, tenzij voor wie tijd afmeet aan geld. Lange wandelingen zijn wijze heelmeesters en vaak doeltreffender dan een psychiater.” “De wandelaar stelt zich bescheiden op. Hij is niemand tot last, maakt geen lawaai en stelt zich open voor de wereld. Dat is al heel wat in deze tijd. Wandelen is eigenlijk een beschavingsvorm. Het heeft te maken met aandacht geven aan de dingen.” “Alleen-zijn is een deel van het genot. Veel mensen mijden de confrontatie met zichzelf. In onze tijd moet alles ‘sociaal’ zijn. Alleen-zijn is een taboe, een teken van maatschappelijke mislukking. Terwijl veel mensen doodongelukkig worden van die open kantoorlandschappen, van de sociale verplichtingen.” “Ik word graag bestookt met wisselende indrukken en die heb je in een stad nu eenmaal meer. Wandelen is de beste manier om steden te ontdekken. Charleroi heb ik verkend door langs de vier windstreken naar de verste buitenwijken te wandelen. Dan ervaar je pas hoe een stad gegroeid is: je pelt de lagen geschiedenis af als een ui. Ik werk nu aan een boek over Brussel, een razendsnel veranderende stad. Die revolutie kan je het best waarnemen op trage wijze. Dan komen de interessante verhalen vanzelf naar je toe.” “Als wandelboek denk ik aan Bellevue/Schoonzicht van Koen Peeters en Kamiel Vanhole, het verslag van een tweedaagse voetreis doorheen de industriewijken van Brussel. En ik vermeld ook een gedicht, als dat mag: Wandeling van Rutger Kopland. Wandelen is voor mij ook een oefening in leren zwijgen, en dat verwoordt Kopland meesterlijk.” 

Wandeling

Onze gesprekken werden langzaam
onze vragen beantwoordden we met kijken
naar de langzame wereld om ons heen

de dorpen en landerijen in de diepte
de vogels bijna verdwijnend in de hemel

we gingen zitten kijken naar deze prachtige
onverschilligheid van de wereld
naar de overbodigheid van onze vragen.

Rutger Kopland
uit: 'Aan het Grensland', 2009.

~ “Als het lichaam traag mag zijn, komen de ideeën snel”

Paul Demets is sinds kort plattelandsdichter van Oost-Vlaanderen. Hij woont in Olsene.  

“Wandelen inspireert mij door de traagheid. Milan Kundera schrijft dat er een geheim verband bestaat tussen traagheid en geheugen, tussen snelheid en vergetelheid. Wie de dingen langzaam doet, krijgt er een band mee.” “Vroeger waren dynamiek, nieuwsgierigheid en ontdekking van nieuwe dingen synoniem voor een stedelijke omgeving. Ik heb ondervonden dat er op het platteland ook veel verandert. Alleen gaat dat bedachtzamer. Ik mag daar graag naar kijken, handen in de zakken. Het is een vorm van dynamiek die mij energie geeft.” “De filosoof Wittgenstein kraste tijdens zijn wandelingen soms met zijn stok in de aarde, terwijl hij nadacht. Ik doe het ook, dat peuren in de grond. Je schrijft geen inhoudelijke dingen, maar de beweging van je hand maakt je gedachten letterlijk vrij. Als het lichaam traag mag zijn, komen de ideeën snel. Als plattelandsdichter zal ik misschien niet meer buiten zijn dan anders, maar wel gerichter kijken. De natuur tot mij laten spreken. Ik ben geen veelschrijver. De woorden kiezen hun moment.” “In 1917 verscheen een van de mooiste boeken van Robert Walser, De wandeling. Het is verbijsterend hoe Walser zich geen zorgen maakt om een plot. De ik-figuur wandelt rustig van de ene plek en de ene ontmoeting naar de andere. Het lijkt banaal, maar hij verrast telkens de lezer. Een doel heeft hij niet, behalve het wandelen zelf.” 

~ [Walking] is the perfect way of moving if you want to see into the life of things. It is the one way of freedom. If you go to a place on anything but your own feet you are taken there too fast, and miss a thousand delicate joys that were waiting for you by the wayside.” ― Elizabeth von Arnim, The Adventures of Elizabeth in Rügen,1904

~ “Ik besefte dat het sporen waren van iets wat op de Britse eilanden, en waarschijnlijk op de hele wereld, onafgebroken aan de gang was: geluk ontlenen aan zowel grote als kleine landschappen. Geluk, en alle emoties die onder dat verzamelwoord ‘geluk’ vallen: hoop, vreugde, verwondering, gratie, stilte enzovoort. Elke dag weer ervaren talloze mensen iets dieps en wordt hun perspectief verruimd als ze met wilde natuur in aanraking komen.” - De laatste wildernis (2008) - Robert Macfarlane

~ Václav Cílek (°1955 in Brno) is Tsjechisch geoloog, klimatoloog, schrijver, filosoof, popularisator van wetenschap en vertaler van tao- en zenteksten: ‘Een bepaald punt in het landschap stemt overeen met een punt in het hart.’ (via Robert Macfarlane: The Old Ways. A Journey on Foot.)

~ Spaans spreekwoord: Caminar es atesorar!-Wandelen is schatten verzamelen!

~ De Franse filosoof Frédéric Gros over de filosofie van het wandelen:

“Door te wandelen kunnen we een louter wiskundige of geometrische opvatting van ruimte en tijd overstijgen. De wandelervaring illustreert ook een aantal filosofische paradoxen zoals: de eeuwigheid van een moment, de vereniging van lichaam en ziel in geduld, inspanning en moed, eenzaamheid vol aanwezigheid, scheppende leegte, enz.”

“La marche nous permet d’aller au-delà d’une conception purement mathématique ou géométrique de l’espace et du temps. L’expérience de la marche permet aussi d’illustrer un certain nombre de paradoxes philosophiques, comme par exemple : l’éternité d’un instant, l’union de l’âme et du corps dans la patience, l’effort et le courage, une solitude peuplée de présences, le vide créateur, etc.”

uit: “La marche est un authentique exercice spirituel”, Le Monde, 20-06-2011, interview met Frédéric Gros

Frédéric Gros: Marcher, une philosophie, Carnet Nord, 2009.
Frédéric Gros: Unterwegs – Eine kleine Philosophie des Gehens, Riemann Verlag, 2010
Frédéric Gros: Wandelen. Een filosofische gids, De Bezige Bij, 2013
Frédéric Gros: A Philosophy of Walking, Verso Books, 2014