Kerkgenootschap van Seraphim

Het Kerkgenootschap van Seraphim was het eerste Oekraïense onafhankelijke kerkgenootschap in Noord-Amerika. Gesticht in Winnipeg had het geen band met enig ander kerkgenootschap in Europa. Oekraïense migranten die in 1891 in Canada aankwamen, waren hoofdzakelijk afkomstig uit Oostenrijks-Hongaarse provincies, de streek van Boekovina en Galicië. De migranten van Boekovina behoorden tot de Oosters-orthodoxe Kerk, de migranten van Galicië behoorden tot het Oosters christendom. In beide gevallen waren ze vertrouwd met de Byzantijnse liturgie. Rond 1903 was de populatie van de Oekraïense migranten in West-Canada belangrijk genoeg geworden om de aandacht te trekken van religieuze leiders, politici en leerkrachten.
Cyril Genik was de hoofdfiguur van de Oekraïense gemeenschap in Winnipeg. Hij was afkomstig van Galicië, had het Oekraïens Academisch Gymnasium in Lviv bezocht en korte tijd rechten gestudeerd aan de Universiteit van Chernivtsi. Genik was bevriend met Ivan Franko, de Oekraïense auteur van Лис Микита die genomineerd was voor de Nobelprijs voor de Literatuur. Franko's pittige satire met betrekking tot de geestelijken in die tijd en zijn socialistische instelling werden hoogstwaarschijnlijk gedeeld door Genik, die getuige was bij Franko's huwelijk. Het gewone volk bevrijden van de geestelijken was, samen met het hervormen van het eigendomsrecht, een manier om de landbouwers te bevrijden van het juk van de landeigenaren, die de controle hadden over het land met steun van de kerk. Bij zijn aankomst in Canada werd Genik de eerste Oekraïner werkzaam voor de Canadese regering. Hij werkte als immigratieambtenaar die nieuwe kolonisten naar hun woning begeleidde. Geniks neef Ivan Bodrug en diens vriend Ivan Negrich waren ook afkomstig van het dorpje Bereziv en opgeleid als onderwijzers in Galicië. Deze drie mannen vormden de kern van de intellectuelen van de Oekraïense gemeenschap en werden als het Bereziv-triumviraat bekend. Genik, de oudste onder hen, was de enige die reeds gehuwd was. Zijn echtgenote, Pauline , was de dochter van een priester, een ontwikkelde vrouw; ze hadden drie zonen en drie dochters.

Més informació

Comentaris Estadístiques

| | Pública | Alemany • Anglès • Espanyol • Francès • Italià